Η ΤΕΧΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΘΕΣΜΟΙ
εαρινό εξάμηνο 2019-2020
διδάσκων Νίκος Δασκαλοθανάσης
σημειώσεις του Εμμανουήλ Νίνου
4ο έτος / η' εξάμηνο
βιντεομάθημα
βιντεομάθημα
Gary Hill Mediations, 1986
Bill Viola - The Greeting (1995)
Bill Viola - emergence
29 July – 6 November 2005
Bill Viola: The Moving Portrait: Smithsonian: National Portrait Gallery, Washington DC, November 18, 2016 – May 7, 2017.
Pietà , 1424
διαστάσεις 280 επί 118 cm
The Annunciation, 1450-5 Dieric Bouts
ακόμη ένας πίνακας που επηρέασε τον Viola για το βίντεο Ανάδυση
Bill Gates Microsoft Commercial Features Spirit Cooker Satanist Marina Abramovic
Microsoft Publishes, Then Takes Down Commercial with ‘Spirit Cooker’ Marina Abramović
1900: modernism, antimodernism, postmodernism, Λονδίνο, Thames &
Hudson, 2004, μτφρ. Ιουλία Τσολακίδου, Η τέχνη από το 1900:
μοντερνισμός, αντιμοντερνισμός, μεταμοντερνισμός,
The Whitney Museum of American Art at Gansevoort / Renzo Piano
New Acropolis Museum / Bernard Tschumi Architects
Broken Obelisk
Barnett NewmanZaha Hadid, (1950-2016)
βιντεομάθημα
Magnet TV (1965) by Nam June Paik
Charlotte Moorman performs with Paik's 'TV cello'
Charlotte Moorman Is Finally Remembered as More Than “The Topless Cellist”
Bruce Nauman – ‘The True Artist Helps the World’ | TateShots
Vito Acconci - Pryings 1971
bill viola
the crossing 1996
The Quintet of the Astonished.
Bill Viola
The Raft
Bill Viola
Bill Viola – Martyrs (Earth, Air, Fire, Water) | TateShots
Bill Viola - emergence
8ο μάθημα Τρίτη 5 Μαΐου 2020
βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
Media Burn by Ant Farm: Car Crash
Magnet TV (1965)
Nam June Paik
gabriel orozco (1962- )
Black Kites 1997
Portrait of Self?
Œuvres de Jimmie Durham
Texte par Rhonda L. Meier
“consumption” of people as products in the slave trade
as well as the consumption of breast milk in Walker’s
versions of the Madonna lactans. Consume depicts two
figures, an ethnically featured female and a young boy
with white features. The two figures face each other as
the boy appears to suck on an object connected to the
woman’s skirt as the woman herself sucks from her
upturned breast. The objects on the female figure’s skirt
are of a phallic shape, and could denote gender
ambiguity. A complete reading of the objects as phallic
appendages would infer that the young boy is
performing a sexual act on the female figure, yet the
objects encircle the woman’s body as if part of a skirt,
recalling images of Josephine Baker and her exotic
costume.
Kara Walker: Starting Out | Art21 "Extended Play"
No Woman No Cry 1998.
It was one of the works included in the exhibition which won him the Turner Prize that year (the first painter to win the prize since Howard Hodgkin in 1985). The Financial Times has described it as "his masterpiece".[1]
The painting is in mixed media, including acrylic paint, oil paint, and polyester resin.[2] Against a golden background, it depicts the portrait of a black woman with braided hair weeping. Each tear includes a collaged image of Stephen Lawrence, who was murdered in 1993 and whose mother, Doreen, was leading a campaign in 1998 for an inquiry into the failed murder investigation; the campaign for the inquiry was successful, with the final report declaring in 1999 that the police department conducting the investigation was "institutionally racist".Jacob Jordaens (1593-1678)
Yinka Shonibare, The Sleep of Reason Produces Monsters
7ο μάθημα Τρίτη 28 Απριλίου 2020
βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
La Pêche chinoise
1742
François Boucher (1703–1770)
Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ
Émile Zola by Édouard Manet.
submitted the portrait to the 1868 Salon
A Japanese print of a wrestler by Utagawa Kuniaki II completes the décor."
La Belle Hottentot, a 19th-century French print of Baartman
Sara Baartman (Afrikaans: [ˈsɑːrɐ ˈbɑːrtman]; also spelled Sarah, sometimes in the diminutive form Saartje ([ˈsɑːrtʃi]), or Saartjie and Bartman, Bartmann; 1789 – 29 December 1815)[1]:184 was the best known of at least two[2] South African Khoikhoi women who, due to their large buttocks, were exhibited as freak show attractions in 19th-century Europe under the name Hottentot Venus—"Hottentot" was the name for the Khoi people, now considered an offensive term
Fig. 1. Installation in the Oceanic Room, Trocadero Museum of Ethnography, Paris 1895 (from W. Rubin ed., ‘Primitivism’ in 20th century art, The Museum of Modern Art, New York, 1984, p.258).
https://www.creativecowboyfilms.com/blog_posts/the-power-and-diversity-of-oceanic-art
PABLO PICASO
Tête de femme (Fernande) (Head of a woman (Fernande)) 1909,
a bronze portrait of his lover Fernande Olivier,
https://www.artic.edu/artworks/66039/head-of-a-woman-fernande
επιρροή του Πικάσο από αφρικανική τέχνη
πρωτογονισμός
Affinity of the Tribal and the Modern
http://www.noshowmuseum.com/en/2nd-b/maurizio-cattelan
σκηνές από την 6η μπιενάλε
η οποία δεν περιλαμβάνει κανένα έργο
Maurizio Cattelan
Novecento (1990), 1997,
installation view, Victory is Not an Option, Blenheim Palace, 2019,
photo Tom Lindboe
https://www.perrotin.com/artists/Maurizio_Cattelan/2/novecento/5482
ανάλυση του έργου 1990
Maurizio Cattelan,
https://www.artsy.net/article/artsy-editorial-revisiting-maurizio-cattelans-sculpture-pope-struck-meteorite
As the wrong dealers say,
Wood, brass, steel, aluminum, resin, plastic, glass and electric lighting.
The 1:6 Scale Wrong Gallery, 2005
Wood, brass, steel, aluminium, resin, plastic, glass, and electric lighting
Edition of 2500
Numbered on underside, with artist’s copyright stamp
MAURIZIO CATTELAN
"VICTORY IS NOT AN OPTION"
AT BLENHEIM PALACE
“Arte Útil”
Fairgoers take pictures of Maurizio Cattelan's Comedian, 2019
for sale from Perrotin at Art Basel Miami Beach. Photo by Sarah Cascone.
"America"
made of 18-karat solid gold
Sculpture installed at the Guggenheim Museum in 2016
| |
Maurizio Cattelan |
https://publicdelivery.org/maurizio-cattelan-america/
https://www.perrotin.com/artists/Maurizio_Cattelan/2/hollywood/7127
Maurizio CATTELAN
Hollywood, 2001
Colour photography, plexiglas, wood frame
175 x 393 x 7 cm | 68 inch x 12.10 ft x 2 3/4 inch
Edition of 10+2AP
http://www.martincreed.com/site/works/work-no-227
martin creed
Work No. 227
The lights going on and off
2000
5 seconds on / 5 seconds off
MOMA, New York, 2007
http://www.martincreed.com/site/words/work-no-227-the-lights-going-on-and-off
μια ερμηνεία του έργου "φώτα που αναβοσβήνουν"
από τον περιβόητο Maurizio Cattelan
6ο μάθημα Τρίτη 14 Απριλίου 2020
βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
για το Χίρσχορν διαβάστε
από το βιβλίο
FOSTER-KRAUSS-BOIS-BUCHLOH-JOSELIT Hal Foster et al.,
Η τέχνη από το 1900. Μοντερνισμός, Αντιμοντερνισμός, Μεταμοντερνισμός,
μφρ. Ιουλία Τσολακίδου, πρόλογος-επιμέλεια Μιλτιάδης Παπανικολάου,
Τρίτη έκδοση, Αθήνα, εκδόσεις Επίκεντρο, 2013
σ. 713-714
σ. 752-754 εκτός ύλης, χρονολογία 2009)
Thomas Hirschhorn,
Piet Mondrian-Altar, 1997
στο βωμό, το μήνυμα της αγάπης προς τον αποθανόντα καλλιτέχνη
(εδώ πρόκειται για τον Μόντριαν)
εκφράζεται χωρίς κάποια αισθητική ανησυχία/φροντίδα,
οι ήρωες δεν αλλάζουν, αλλά η τοποθεσία του βωμού αλλάζει,
η μορφή της απότισης του φόρου τιμής στους βωμούς
είναι παρόμοια:
κεριά, λουλούδια, λούτρινα αρκουδάκια,
καρδούλες και αφιερώσεις σε χαρτί,
σημασία έχει το μήνυμα μου μεταδίδεται,
η μέση διάρκεια των βωμών είναι δύο εβδομάδες
και μετά εξαφανίζονται
Ο Χιρσχορν έφτιαξε βωμούς για τους:
Piet Mondrian, Otto Freundlich, Ingeborg Bachmann, και Raymond Carver
http://www.thomashirschhorn.com/statement-altars/
Thomas Hirschhorn
Altar Otto Freundlich, Berlin 1998
επαναληπτικότητα
σημείο αναφοράς το ιστορικό παρελθόν
Thomas Hirschhorn
Ingeborg Bachmann Altar at Berlin Alexanderplatz station (2006)
το άρθρο στην αγγλόφωνη βικιπαίδεια είναι πολύ κατατοπιστικό
https://en.wikipedia.org/wiki/House_(sculpture)
και στο
Η τέχνη από το 1900. Μοντερνισμός, Αντιμοντερνισμός, Μεταμοντερνισμός,
Τρίτη έκδοση, Αθήνα, εκδόσεις Επίκεντρο, 2013
σ. 681-682
Rachel Whiteread
Untitled (Amber Double Bed) 1991
Rubber and high-density foam
119.4 x 137.2 x 104.1 cm 47 x 54 x 41"
Exhibited at the Saatchi Gallery
Rachel Whiteread Interview
Untitled (Bath)
1990
Plaster and glass
103 x 209.5 x 105.5 cm
Tracey Emin
My Bed (1998)
(Mattress, linens, pillows, objects, 79 x 211 x 234 cm)
τα διάφορα πεταμένα αντικείμενα: καλτσόν, πετσέτες, άδεια μπουκάλια βόντκα, εσώρρουχα, προφυλακτικά, αντισυλληπτικά, και φωτογραφίες της καλλιτέχνιδος
πρόκειται πραγματικά για το χάλι του κρεβατιού της,
μετά από τέσσερις μέρες νευρικού κλονισμού...
https://artlead.net/content/journal/modern-classics-tracey-emin-bed-1998/
Tracey Emin with her work My Bed, which sold for £2.5m in 2014
για το πώς της ήρθε η ιδέα να το εκθέσει
και τη σχέση του έργου της μ' αυτό του Francis Bacon (1909–1992)
δες ένα από τα σχέδιά της
Tracey Emin
Ripped Up, 1995
https://www.theguardian.com/artanddesign/2009/may/25/tracey-emin-drawing-art
Jean-Siméon CHARDIN (Paris, 1699 - Paris, 1779)
La raie Vers 1725 - 1726
Damien Hirst
The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living, 1992
And to those who objected that anyone could have done it, Hirst had an unanswerable answer:
'But you didn't, did you?'
https://www.theguardian.com/artanddesign/2003/apr/20/thesaatchigallery.art6
βραβείο Τέρνερ το 1995
γυάλινη βιτρίνα:
στη μια μεριά, ένα κομμένο κεφάλι αγελάδας,
σκουλήκια το τρώνε, μεταμορφώνονται σε μύγες που
καίγονται στο φως που κρέμεται από πάνω,
στην άλλη μεριά, ένα ζάρι με μόνο μία βούλα σε κάθε πλευρά του (δεν κερδίζει κανείς...)
“There has only ever been one idea, and it’s the fear of death; art is about the fear of death.”
“The fear of death is the strongest emotion, so as an artist when you start thinking about these things you end up thinking about that kind of darkness. […] It’s about how you can cushion yourself from death in some way.”
σύγκρινε το παραπάνω έργο του Χέρστ
μ' αυτό του Ολλανδού
Pieter Aertsen (1508–1575)
A Meat Stall with the Holy Family Giving Alms, 1551
νεκρή φύση, αλλά στο βάθος
βιβλική σκηνή με τη φυγή στην Αίγυπτο και την Παρθένο πάνω στο γαϊδουράκι
να δίνει ελεημοσύνη σε φτωχούς
Damien Hirst
mother and child, παρουσίαση του 2007
αγελάδα και μοσχαράκι κομμένα στη μέση σε διαφορετικές δεξαμενές με φορμόλη
πήρε το βραβείο 1995 Turner Prize
οι ψυχαναλυτές θεωρούν το έργο
μια μελέτη της γέννησης και του θανάτου,
ενώ ο κριτικός της Sunday Telegraph το χαρακτήρισε
"επίδειξη του αλλόκοτου, του τερατώδους"
(‘A freak show’)
https://www.freud.org.uk/2001/11/12/damien-hirst-mother-and-child-divided/
για να σας πω όμως και κάνα κουτσομπολιό,
α) ο Χερτστ εγκατέλειψε τα ψομίμια μέσα σε φορμόλη
και κατευθύνεται τώρα προς πιο ευχάριστα λουλουδάτα θέματα
δείτε τις ανθισμένες κερασιές του στο
http://www.damienhirst.com/news/2019/cherry-blossoms-in-paris
β) έχει κάνει στα νιάτα του του διάφορα παλαβά,
όπως να βαφτεί με μπλε βούλες που τις έδειχνε για μια λίρα...
https://www.theguardian.com/artanddesign/shortcuts/2020/apr/14/why-damien-hirst-has-been-talking-about-art-money-and-painted-genitalia
Jake and Dinos Chapman
Great Deeds Against the Dead
(η μητέρα τους είναι Κύπρια, εξ ου και τα μικρά τους ονόματα από το
Ιάκωβος και Κωνσταντίνος)
η ιστοσελίδα του ΤΑΤΕ χαρακτηρίζει το έργο των αδελφών Τσάπμαν
"πορνογραφικό σουρεαλισμό",
το κατακάθι του έργου του Γκόγια,
έχουν εμμονή με το έργο του μεγάλου Ισπανού,
ιδίως τα αιματωβαμμένα του χαρακτικά
"οι καταστροφές του πολέμου"
οι ίδιοι οι καλλιτέχνες παραδέχονται την ακραία αυτή περίπτωση
ιδιοποίησης (σχεδόν αντιγραφής)
λέγοντας:
«Η δουλειά μας προχωρά περισσότερο με καταναγκασμό παρά με έμπνευση»
‘Our work proceeds more by compulsion than by inspiration,’ https://www.tate.org.uk/tate-etc/issue-8-autumn-2006/id-have-stepped-on-goyas-toes-shouted-his-ears-and-punched-him-face
καθαρή περίπτωση της τακτικής του κλονισμού ("shock tactics")
της ομάδας των Young British Artists
και της τέχνης του εντυπωσιασμού
Francisco José de Goya y Lucientes
Plate 39 from The Disasters of War 1810–20 (first pub. 1863)
Etching, fine and large grain aquatint, hatching
15 x 20 cm
Turner Prize
το βραβείο πήρε το όνομά του από το ζωγράφο Τέρνερ,
διοργανώνεται από το μουσείο ΤΑΤΕ
από το έτος 1984
και δίνεται μόνο σε εν ζωή Βρετανούς εικαστικούς καλλιτέχνες
Chris Ofili
No Woman No Cry
243.8 centimetres by 182.8 centimetres
mixed media, including acrylic paint, oil paint, and polyester resin
the canvas is supported by two dried, varnished lumps of elephant dung.
A third lump forms the pendant of the necklace.
βραβείο Τέρνερ 1998
αντι-υλισμός
δεν επιδέχεται εμπορευματοποίηση
χρήση ταπεινών υλικών
ο καλλιτέχνης ομολογεί:
‘I don’t think of myself as an artist’
https://www.tate.org.uk/whats-on/tate-britain/exhibition/turner-prize-2001/turner-prize-2001-artists-martin-creed
5ο μάθημα Τρίτη 7 Απριλίου 2020
βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
σχετικά κεφάλαια από το βιβλίο
Η τέχνη από το 1900. Μοντερνισμός, Αντιμοντερνισμός, Μεταμοντερνισμός,
μτφρ. Ιουλία Τσολακίδου, πρόλογος-επιμέλεια Μιλτιάδης Παπανικολάου,
Τρίτη έκδοση, Αθήνα, εκδόσεις Επίκεντρο, 2013
σ. 555-556
Πιέρο Μαντσόνι
σ. 656-660
Ρίχτερ, Μπάζελιτς, Κίφερ, νεοεξπρεσιονισμός
&
σ. 664-665
Τιραβανίγια, εγκαταστάσεις σχεσιακής τέχνης
σ. 689-692
Κίκι Σμιθ, Ρόμπερτ Γκόμπερ,
"Believed to have been destroyed"
όχι ότι κατέστρεψε το περιβόητο πορτρέτο ο ίδιος
προσπάθεια να ξεπεραστεί η μεταπολεμική απώθηση της πρόσφατης αιματoβαμμένης
γερμανικής ιστορίας
βασικοί συντελεστές: Ρίχτερ, Μπάζελιτς, Κίφερ
(ο καθένας. όμως με διαφορετικούς τρόπους)
Beerdigung
Funeral 1988
200 cm x 320 cm
Ο Ρίχτερ επικεντρώνεται στο πολύ πρόσφατο παρελθόν
π.χ με τη σειρά 15 έργων του με τίτλο "18 Οκτωβρίου 1977"
που έχουν ως θέμα το θάνατο μελών ομάδας
Baader-Meinhof που βρισκόταν σε απομόνωση, στη φυλακή
Untitled (Free/Still). 1992/1995/2007/2011-.
Refrigerator, table, chairs, wood, drywall, food and other materials; dimensions variable. Gift of Mr. and Mrs. Eli Wallach (by exchange). © 2012 Rirkrit Tiravanija
Rirkrit Tiravanija
Untitled (Free) at 303 Gallery in New York 1992
https://www.moma.org/explore/inside_out/2012/02/03/rirkrit-tiravanija-cooking-up-an-art-experience/
Jacques-André Boiffard.
Big Toe (Male subject, 30 years old) (Gros Orteil [sujet masculin, 30 ans]). 1929.
Gelatin silver print, 12 3/16 × 9 7/16" (31 × 23.9 cm).
Centre Pompidou, Musée National d’Art Moderne, Paris.
Boiffard produced works that isolated bodily fragments such as the toe, the head, and the mouth, making them appear uncanny and unfamiliar. His Big Toe (fig. 1), for example, emerges from darkness, each crease of skin and fleck of dirt of its sug-gested topography revealing a consummate strangeness.
https://www.moma.org/interactives/objectphoto/assets/essays/Hauptman_ORourke.pdf
unheimlich, uncanny, ανοίκειο
(20.3 x 12.3 x 16.5 cm.)
Executed in 1991
ανάλυση του έργου του Γκόμπερ
στο
http://artandtoday2009.blogspot.com/2009/08/art-body-robert-gober.html
αντιπαραβάλλει:
αρσενικό/θηλυκό
εσωτερικό / εξωτερικό
δημόσιο / ιδιωτικό
έμψυχο/άψυχο
παρουσία/απουσία
παιδικές αναμνήσεις/ σημερινές εμπειρίες
his work as it is informed both by
his catholic upbringing and by his homosexuality
Robert Gober
Untitled (Torso) 1999
παραπέμπει στην έννοια του αποκείμενου
κι αυτός φτιάχνει εκμαγεία μελών του σώματος
σχέσεις:
σεξουαλικής επιθυμίας/ θανάτου/ αισθητικής εμπειρίας
her art was free of “taboos, embarrassments or shame”
αντιμετώπιση του γυμνού σώματος
It was the death of many of Kiki Smith’s friends and then of her own sister, Beatrice, to complications arising from AIDS in 1988 that first prompted her investigations into the physicality and mortality of the human body. She already had anatomical experience, having spent a period of time studying to become an emergency medical technician
Kiki Smith
Blood Pool, 1992
στάση εμβρύου
η φρικιαστική λίμνη αίματος
σπονδυλική στήλη - μια διπλή σειρά εξωθημένων οστών
που μοιάζουν με δόντια,
επίθεση κατά του πατριαρχικού καθεστώτος;
εμμονή με το ανθρώπινο σώμα:
το εξετάζει, παραμορφώνει, τεμαχίζει,
κάνει φανερό ό,τι είναι ιδιωτικό (κρυφό)
“I use the body because it is our primary vehicle for experiencing our lives,” she has explained. “It’s something everyone shares.”
Kiki Smith
Intestine
1992
Cast bronze
914.4 x 20.8 x 30.5 cm
https://www.saatchigallery.com/artists/artpages/kiki_smith_7.htm
μορφική αναπαράσταση
μια γραμμή από ορείχαλκο μήκους δέκα μέτρων
πρόκειται για παρόρμηση θανάτου
απώλεια του εσωτερικού / απώλεια εαυτού
1990
το μόνο μου μένει είναι το σώμα
τα υπόλοιπα είναι κοινωνικοί ρόλοι
Two figures, one male and one female,
hang limply from adjacent poles;
milk drips from the woman’s breasts
and semen runs down the man’s legs.
Although these are life-giving secretions,
both figures appear suspended in a state near death,
their heads bowed languidly.
Kiki Smith
Tale (1992)
http://contemporaryart2011.blogspot.com/2011/01/kyra-poon-talks-on-kiki-smith-tale-1992.html
ένα είδος μεταφεμινισμού,
γυμνή γυναικεία μορφή στα τέσσερα σέρνει πίσω της
χυμένα απόβλητα και σπλάχνα
Julia Kristeva
in her 1980 work
Powers of Horror: An Essay on Abjection
describes subjective horror (abjection) as the feeling when an individual experiences, or is confronted by (both mentally and as a body), what Kristeva calls one's "corporeal reality", or a breakdown in the distinction between
what is Self and what is Other.
Kristeva herself commented:
‘refuse and corpses show me what I permanently thrust aside in order to live’.
"ΤΑ ΑΠΟΡΡΊΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΤΏΜΑΤΑ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ"
abject art (TATE)
Robert Gober,
Untitled (Man Coming Out Of Woman), 1993-94
abject art
η επιστροφή του σώματος μετά από τη μακροχρόνια απόρριψή του από
ποπ, μινιμαλισμό, εννοιολογική τέχνη,
επιστρέφει όμως
άρρωστo, βρόμικο, πληγωμένο, μελαγχολικό
δηλαδή Abject
https://www.artspace.com/magazine/interviews_features/book_report/what-is-abject-art-tell-me-thats-not-what-i-think-it-is-56210
Millie Brown,
Merda d'artista
Piero Manzoni
παρωδεί την αντίληψη ότι ο καλλιτέχνης βγάζει προς τα έξω το εσωτερικό του...
Anselm Kiefer
Νυρεμβέργη, (1982)
acrylic, emulsion and straw on canvas
http://jwjdartas.blogspot.com/2013/10/anselm-kiefers-nuremberg-analysis.html
εμπνευσμένο από το ποίημα του Paul Celan
αγγλική μετάφραση
η Γερμανία έχει ακρωτηριάσει τον εαυτό της μετά το ολοκαύτωμα,
τα κίτρινα στάχια σαν τα ξανθά μαλλιά της Μαργαρίτας
ανεβαίνουν στον ουρανό όπως ο καπνός από τα κρεματόρια
των ναζιστικών στρατόπεδων εξόντωσης...
ο ζωγράφος αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή για το πρόσφατο παρελθόν της χώρας του που είχε επιβάλει η συλλογική ντροπή Kollektivschuld
των Γερμανών λόγω του ναζισμού
Departure from Egypt
Oil, straw, lacquer, and lead on canvas
από τη σειρά φωτογραφιών "Besatzungen" "Κατοχές"
αναφορά στο ρομαντικό πίνακα του
Caspar Friedrich Der Wanderer über dem Nebelmeer
"o Περιπατητής πάνω από την ομίχλη"
σύνδεση με μνήμη και ιστορία
"Zwischen Sommer und Herbst 1969 habe ich die Schweiz, Frankreich und Italien besetzt. Ein paar Photos"
Georg Baselitz
ημιπαραστατική γλώσσα
impasto
απόπειρα συνέχειας του εξπρεσιονισμού
που είχε καταδικαστεί από το ναζιστικό καθεστώς
Der Hirte
ο βοσκός
https://www.christies.com/lotfinder/Lot/georg-baselitz-b-1938-der-hirte-3820164-details.aspx
πολιτιστικό τοπίο στη μεταπολεμική Γερμανία,
καταστροφή και επιβίωση
παραμόρφοση
ρομαντικά & εξπρεσιονιστικά στοιχεία
επιρροές από:
Lucas Cranach, Albrecht Dürer, Casper David Friedrich, και Emil Nolde
Λάζαρος 1984
https://collections.mfa.org/objects/34735
"δείπνο στη Δρέσδη" 1983
Nachtessen in Dresden
Georg Baselitz
https://artsandculture.google.com/asset/supper-in-dresden-georg-baselitz/mwEiozAZ8GqcAg
επιστροφή στην αναπαραστατική ζωγραφική μετά από δεκαετίες αφηρημένων έργων
παραπέμπει στη μνήμη
https://www.gerhard-richter.com/en/art/paintings/photo-paintings/candles-6/candle-4609
Gerhard Richter (1932- )
το κερί
αναπαραστατική ζωγραφική
επανάκαμψη παραδοσιακών μεθόδων
σχέση ζωγραφικής με μνήμη / ιστορία
https://www.tate.org.uk/art/art-terms/n/new-spirit-painting
έκθεση στη βασιλική ακαδημία Royal Academy στο Λονδίνο 1981
νεοεξπρεσιονιστές
Αμερικανοί
David Salle , Eric Fischl
και Βρετανοί
Paula Rego, Stephen McKenna, Steven Campbell
Felix Gonzalez-Torres. “Untitled.” 1991
δες
https://www.moma.org/explore/inside_out/2012/04/04/printout-felix-gonzalez-torres/
προβλήματα φύλου
επαναπλαισίωση σχολικής φωτογραφίας της β' τάξης
προβληματισμός για το φύλο
επινόηση λεσβιακής ιστορίας
δες επίσης
https://www.sdrubin.org/blog/2019/2/27/foundation-interview-with-visual-aids-in-poz-magazine-bkc9m
σχετικά με το έργο του Haim Steinbach
Haim Steinbach (1985) Supremely Black. Mixed Media. 78.7 x 167.6 x 33 cm
διάταξη αντικειμένων πάνω σε ράφι
επέμβαση στην τάξη των πραγμάτων
"εξημέρωση των εμπορικών αντικειμένων"
αντίθετα με τον Ντυσάν, ο Στάινμπακ αγκαλιάζει όλα τα αντικείμενα
δεν είναι απλώς readymade
η αύρα της καλλιτεχνικής αυθεντίας υπάρχει
έχουμε στενή σχέση με τα αντικείμενα του χώρου μας
είναι εμβαπτισμένα σε μια οικειότητα
διάβασε τα άρθρα:
1. http://moussemagazine.it/anthony-huberman-haim-steinbach-2012/
2. https://www.allymcginn.com/research-blog/2018/2/10/research-haim-steinbach-forms-of-presentation-a-shelf-as-artwork
η σύγχρονη εκδοχή του Ιερού Κύλικα
αντικείμενα τέχνης που παρουσιάζονται ως σημεία που πρέπει να καταναλωθούν
θεατής/αγοραστής
γνώστης τέχνης/φετιχιστής του σημείου-εμπορεύματος
δες
1. Foster et al. Η Τέχνη από το 1900, γ' έκδοση Επίκεντρο 2013
σ. 644-645
2. https://larevolucionserapatrocinada.wordpress.com/2015/09/05/haim-steinbach-supremely-black-1985/#jp-carousel-1453
4ο μάθημα Τρίτη 31 Mαρτίου 2020
βιντεομάθημα
αποζωγράφιση
διαπλατωνική αναπαράσταση της αναπαράστασης
ασπρόμαυρο
κριτική της δυνατότητας της όρασης
memento mori
έκθεση στο Museum Haus Esters, Krefeld, Germany
https://www.gerhard-richter.com/en/exhibitions/gerhard-richter-18-oktober-1977-367
πίνακες νεκρών μελών της οργάνωσης RAF από φωτογραφίες στον τύπο
Tote
Νεκρός 1988 1988 διαστάσεις
62 cm x 67 cm
Man Shot Down 1
ερμηνεύει δεν αντιγράφει την εικόνα
https://www.headstuff.org/culture/history/blood-leaves-baader-meinhof-death-night/
φωτογραφία του κελιού όπου φαίνονται οι προσφερόμενες από το κράτος ανέσεις στους τρομοκράτες
Erhängte
κρεμασμένη 1988
1977, a picture of Gudrun hanged in her cell. She put a cover on to hide her supposed suicide and also to hide her corpse. But who could see her dead body in this empty cell? Germany in Autumn is a collective movie, an artistic reaction to the period. This masterpiece gives a kaleidoscopic and complex vision about what happened a few weeks after October 1977. The most impressive movie about the RAF.
τρία είδη προπαγανδιστικών "ρεαλισμών" που βίωσε ο Ρίχτερ
ναζιστικός, σοσιαλιστικός, καπιταλιστικός
συνδιαλλαγή με τη γερμανική μνήμη
Gerhard Richter
επανανομιμοποίηση της ζωγραφικής
“Leben mit Pop”1963
ζώντας με την ποπ
μια περφόρμανς των Gerhard Richter και Konrad Lueg
μέσα στο πολυκατάστημα επίπλων Berges στο Ντύσελντορφ
https://www.goethe.de/en/kul/bku/20368676.html
Haim Steinbach
Haim Steinbach
Installation "Display #67 - Forsythia - PLS5/2SB"
at Louis Vuitton Maison, 2010
η τέχνη συνδέεται με μάρκες προϊόντων
οι καλλιτέχνες εκθέτουν σε εμπορικό κατάστημα
The Pictures Generation, 1974-1984
was an exhibition at The Metropolitan Museum of Art (The Met) in New York City that ran from April 29 – August 2, 2009.[1] The exhibition took its name from Pictures, a 1977 group show organized by art historian and critic Douglas Crimp (1944-2019) at New York City's Artists Space gallery.[2] In his catalogue essay for the 1977 show and a 1979 expansion of the essay published in the journal October, Crimp outlined a framework to describe shared themes in the work of the five artists he presented. In general, these were an interest in representational imagery, and references to mass media that the artists explored through “processes of quotation, excerptation, framing, and staging.”
Artists in the Met exhibition included art stars of the 1980s such as Cindy Sherman, Barbara Kruger, Louise Lawler, Robert Longo, David Salle, Richard Prince, Jack Goldstein and Sherrie Levine, together with lesser-known contemporaries such as Troy Brauntuch and Michael Zwack. It also featured some of the group's artistic predecessors including John Baldessari and Allan McCollum.[9] The artists in Crimp's 1977 show were Troy Brauntuch, Jack Goldstein, Sherrie Levine, Robert Longo and Philip Smith. For the 1979 expansion of his catalogue essay, Crimp deleted Philip Smith and added Cindy Sherman.[3]
As time has gone on, other writers have argued that artists not included in the Metropolitan Museum of Art show, such as Eric Fischl and Julian Schnabel, were a part of this group. Norman Rosenthal, the curator of Schnabel's 2011 retrospective at the Museo Correr in Venice, in that show's catalogue calls the artist "a leader and an outsider of the so-called Pictures Generation". Gary Indiana has proposed further artists as having been part of this group despite the exclusion of their work from the Metropolitan Museum's exhibition, including Walter Robinson
Arranged by Barbara and Eugene Schwartz, 1983
Gelatin silver print (32.4 x 55.6 cm)
Louise Lawler
Lawler has photographed pictures and objects in collectors’ homes, in galleries, on the walls of auction houses, and off the walls, in museum storage.
δες Foster & al. γ' έκδοση 2013 επίκεντρο σ. 625
3ο μάθημα Τρίτη 10 Mαρτίου 2020
In 1974 in his home town Cologne in Germany on the occasion of the 150th anniversary of the Wallraf-Richartz Museum, Haacke participated in the ‘Project 74’ exhibition. He provided a series of 10 panels revealing the origin of Manet’s ‘Bunch of Asparagus’ (1880). This painting was donated to the Museum in 1968 by the Friends of the Wallaraf-Richartz Museum, under the leadership of its chairman, Hermann Josef Abs, in memory of Konrad Adenauer, the Federal Republic of Germany’s first chancellor.
The last panel was an analysis of Abs’s background – he had been a prominent banker and financial adviser of Hitler’s Reich during the second world war. After the war he had been put into a position of particular power again and reminded there through the 60’s up to the moment of his gift to the Museum.
7η Μπιενάλε της Αθήνας
25 Σεπτεμβρίου έως τις 29 Νοεμβρίου του 2020
https://athensbiennale.org/7th-athens-biennale-2020-eclipse/
Ο τίτλος της έκθεσης αναδεικνύει την ολοένα και πιο θολή αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα εξαιτίας μιας κατάστασης διαρκούς ρευστότητας την οποία βιώνουμε σήμερα. Η ECLIPSE ασχολείται με τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές αλλαγές που συντελούνται
«Με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και το μέλλον, το Ίδρυμα Ωνάση και η Μπιενάλε της Αθήνας συνομιλούν με την εποχή και λειτουργούν βάσει της στιγμής και της κατάστασης. Θέλουμε να είμαστε η συγκολλητική ουσία ανάμεσα σε ανθρώπους και ιδέες, να εγείρουμε συζητήσεις για τα μεγάλα θέματα των καιρών μας. Έκλειψη, λοιπόν, για να ξαναβγούμε στο φως, με ισχυρό κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα, εδώ που συμβαίνει η ζωή, εδώ στην Αθήνα»
— Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση
THE SHED
New York City. Opened on April 5, 2019
the performance hall whose retractable shell
is the signature flourish
of the 200,000-square-foot structure’s flexible design.
το ίδιο το "ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΩΝ" arts center είναι ένα σύγχρονο έργο
η ίδια η αρχιτεκτονική καθορίζει την παραγωγή των έργων
A New Spirit in Painting
a major exhibition at the Royal Academy in London
in 1981
Neue Wilden
Transavanguardia
στις ΗΠΑ
David Salle
and Eric Fischl
in Britain
Paula Rego,
Stephen McKenna,
Steven Campbell and
the abstract painter Sean Scully.
The 1980s are often crudely summarized as being years of excess
Gordon Gekko in the 1987 movie Wall Street
"Greed is good’"
Neo-Expressionism
JULIAN SCHNABEL (1951- )
Julian Schnabel
The Exile, 1980
Mixed media on wood, antlers
συνδυασμός μοντέρνας παραστατικότητας & αφαίρεσης
εκλεκτικισμός
μορφή Καραβάτζιο
(Caravaggio's Boy with Basket of Fruit )
APPROPRIATION PAINTING
ο μεταμοντερνισμός "ανακυκλώνει το παρελθόν"
The antler paintings form a small but significant group which was painted directly after the earliest plate paintings. Schnabel was attracted to the antlers because of their thorn and veinlike shape, the beautiful material and the memory of death that hovers around them.These paintings, particularly Exile, 1980, and Prehistory: Glory, Honor,Privilege and Poverty, 1981, use the antlers not to disjoin the surface of the painting as the plates do but to add another distinct element of drawing to the composition. If cubism can be understood as the attempt to capture three-dimensional space on a two-dimensional surface, then Schnabel’s paintings seek to reverse that process.
Confronted with painting as a predetermined discipline, the artist escapes its dictates by adding physical depth.
http://marenzi.com/texts/PaintingToSculpture.pdf
St. Francis in Ecstasy,
Julian Schnabel,
1980
ΜΊΞΗ ΥΛΙΚΩΝ
https://kem12993jk.wordpress.com/2014/04/05/neo-expressionism-a-modern-day-interpretation/
SANDRO CHIA
WATER BEARER 1981
The boy carrying a fish recalls the story of Tobias in the Apocrypha (Tobit 6, vv. 2–3), who was told by an angel to take a large fish with him on his journey to find a bride. The story was often painted during the Italian Renaissance, although not in the same way. There is no specific connection to Chia's painting, but he confirmed that the subject was relevant to it, as part of the same family of images.
Jörg Immendorff
"Café Deutschland" - politischer Zyklus aus den 70ern
Manche sahen in ihm zeitlebens lediglich einen besseren Bühnenmaler. Für andere war und ist er der wichtigste politische Maler der 70er-Jahre. Auf jeden Fall aber war er einer der bekanntesten und international erfolgreichsten deutschen Nachkriegskünstler. Die meisten verbinden seinen Namen mit dem Zyklus politischer Malerei aus der Mitte der 70er-Jahre, dem "Café Deutschland". Der Maler sah, wie er in einem Interview erklärte, "die deutsche Teilung immer als Weltproblem. Also, die beiden deutschen Teilstaaten als Pufferzonen, als Stoßstangen der beiden Weltautos, die drohten ineinander zu crashen. Ich konnte andere nicht begreifen, die die Brisanz dieses Themas nicht kapierten."
POSTMODERN ARCHITECTURE
Piazza d'Italia
is an urban public plaza located behind the American Italian Cultural Center at Lafayette and Commerce Streets in downtown New Orleans, Louisiana
Completed in 1978 according to a design by noted
postmodern architect
Charles Moore
550 Madison Avenue
Manhattan
formerly known as the Sony Tower
or Sony Plaza
and before that the AT&T Building
Philip Johnson and John Burgee
neo conceptual artist:
Jenny Holzer
(American, 1950-)
Creation date: 1982
εικαστικός λόγος / διαφήμιση
εννοιολογικό έργο
αλλά όχι τόσο "απόκρυφο"
συνθήματα
truisms
προσπάθεια υπόσκαψης της ιδέας χαμηλής / υψηλής τέχνης
© 1985 Jenny Holzer, member Artists Rights Society (ARS), NY
in daily life.
(τι "σανό" μας ταΐζουν...)
συνέντευξη της Jenny Holzer στο μουσείο Guggenheim το 1990
κριτική της τέχνης ενάντια στους θεσμούς
https://www.guggenheim.org/wp-content/uploads/2018/08/9009106_01_9009107_01-Jenny-Holzer-Lecture.pdf
2ο μάθημα Τρίτη 3 Mαρτίου 2020
Merda d'artista, 1961
Piero Manzoni
ο προκλητικός Ιταλός είχε γράψει σε γράμμα στο φίλο του Ben Vautier :
"αν ένας συλλέκτης θέλει κάτι προσωπικό από έναν καλλιτέχνη, τι πιο προσωπικό από τα ίδια του τα κόπρανα; "
ε λοιπόν το 2016, μια από τις περιβόητες κονσέρβες του πουλήθηκε σε δημοπρασία (Asta n. 385 Lotto n. 278 - esemplare numero 69) στο οίκο Il Ponte Casa d'Aste του Μιλάνου €275,000!!!
https://www.ponteonline.com/en/auctions/lot-details/385-278/
Zone de Sensibilité Picturale Immatérielle 1959
ζώνη άυλης εικαστικής ευαισθησίας
Yves Klein
περφόρμανς
The work involved the sale of documentation of ownership of empty space (the Immaterial Zone), taking the form of a cheque, in exchange for gold; if the buyer wished, the piece could then be completed in an elaborate ritual in which the buyer would burn the cheque, and Klein would throw half of the gold into the Seine. The ritual would be performed in the presence of an art critic or distinguished dealer, an art museum director and at least two witnesses.
https://en.wikipedia.org/wiki/Zone_de_Sensibilit%C3%A9_Picturale_Immat%C3%A9rielle
για τα θέματα:
α) αυθεντικότητα του έργου τέχνης
β) χειρονομία του καλλιτέχνη
&
γ) τη σχέση με... την μπανάνα "Comedian" 2019, του Maurizio Cattelan
δες το άρθρο
με τη δήλωση αυτή ο καλλιτέχνης ΑΠΕΣΥΡΕ
από το έργο του "Litanies"
κάθε αισθητική ποιότητα και περιεχόμενο
Wim Delvoye
Tim 2006
Wim Delvoye σε Γερμανό συλλέκτη τέχνης!
Όταν πεθάνει το δέρμα του θα μπει σε κάδρο...
Προς το παρόν εκθέτει την πλάτη του σε εκθέσεις.
- 'Die'
- Tony Smith (1912 - 1980)
- architectural designer, sculptor, visual artist
- to die = πεθαίνω
- die = ζάρι
- die = καλούπι
- model 1962, fabricated 1968
- steel with oiled finish
- overall: 182.9 x 182.9 x 182.9 cm (72 x 72 x 72 in.)
- δηλαδή διαστάσεων 6 επί 6 επί 6 πόδια
- (6 πόδια όμως είναι και το παραδοσιακό βάθος ... του τάφου!)
- gross weight: 500 lb. = 227 kgr
επηρεασμός από τα βιώματά του;;;
Tony contracted tuberculosis around 1916, which lasted through much of elementary school. In an effort to speed his recovery, protect his immune system, and protect his siblings, his family constructed a one-room prefabricated house in the backyard. He had a full-time nurse and had tutors to keep up with his school work; he sporadically attended Sacred Heart Elementary School in Newark. His medicine came in little boxes which he used to form cardboard constructions.
Richard Serra
One Ton Prop sculpture – The summation of his work
https://publicdelivery.org/richard-serra-one-ton-prop/
Υποστήριγμα ενός τόνου (πύργος από τραπουλόχαρτα) 1969
Ροή ασφάλτου Ρώμη Οκτώβριος 1969
Robert Smithson
Spiral Jetty
Σπειροειδής αποβάθρα 1970
Diaart Spiral jetty
https://www.diaart.org/media/_file/brochures/smithson-robert-spiral-jetty-2.pdf
Μία και τρεις καρέκλες
"I used common, functional objects - such as a chair - and to the left of the object would be a full-scale photograph of it and to the right of the object would be a photostat of a definition of the object from the dictionary. Everything you saw when you looked at the object had to be the same that you saw in the photograph, so each time the work was exhibited the new installation necessitated a new photograph. I liked that the work itself was something other than simply what you saw. By changing the location, the object, the photograph and still having it remain the same work was very interesting. It meant you could have an art work which was that idea of an art work, and its formal components weren't important."
https://www.moma.org/collection/works/126778
Όταν οι στάσεις γίνονται μορφή
Curated By: Harald Szeemann
https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/20004214.2017.1362309?needAccess=true#aHR0cHM6Ly93d3cudGFuZGZvbmxpbmUuY29tL2RvaS9wZGYvMTAuMTA4MC8yMDAwNDIxNC4yMDE3LjEzNjIzMDk/bmVlZEFjY2Vzcz10cnVlQEBAMA==
1ο μάθημα Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020
“Something must be wrong with an age which can put those things in a gallery and call them art. The minds that produced them are fit subjects for alienists and the canvases—I can’t call them pictures—should hang in the curio room of an insane asylum.”
Armory Show, International Exhibition of Modern Art. The Cubist room, Gallery 53 (northeast view), Art Institute of Chicago, March 24–April 16, 1913
J.F. Griswold, The Rude descending a staircase (Rush-Hour at the Subway). The New York Evening Sun, 20th March, 1913.
έτσι σατίρισε ο σκιτσογράφος τον πίνακα του
Marcel Duchamp
0,10 Exhibition 1915 petrograd:
A section of Suprematist works by Kazimir Malevich exhibited for the first time
το μαύρο τεράγωνο
φιγουράρει στη γωνία των τοίχων σαν εικονοστάσι
φορητός πίνακας... αλλά τίποτε να δεις!!!
John Heartfield dressed a pig in a Germany military uniform and hung it from the ceiling during The First International Dada Fair in 1920. It was not a huge hit with established authority. The 1920 Dada Fair was also the last Dada fair
The First International Dada Fair, held in Berlin, June–August 1920
εκτός από ζωγραφικούς πίνακες που απευθύνονται στο μάτι,με ορολογία του Marcel Duchamp
"ζωγραφική του αμφιβληστροειδούς",
οι (πρωτο-εννοιολογικές) πινακίδες
&
το κρεμασμένο "γλυπτό" - στρατιωτικός
ένα "rectified" readymade
interview of Duchamp with Pierre Cabanne,
recorded in Dialogues With Marcel Duchamp (1966):
- "Since Courbet, it's been believed that painting is addressed to the retina. That was everyone's error. The retinal shudder!
- Before, painting had other functions:
- it could be religious, philosophical, moral.
- If I had the chance to take an antiretinal attitude, it unfortunately hasn't changed much; our whole century is completely retinal, except for the Surrealists, who tried to go outside it somewhat. And still, they didn't go so far!"
showing Marcel Duchamp’s His Twine 1942
στερεί από το θεατή τη δυνατότητα να δει τα έργα!
ο επιμελητής κάνει τέχνη
Documenta 14 Athens Highlights
installations and performances by the artistsNevin Aladağ,
Daniel Knorr,
Joar Nango,
Emeka Ogboh,
Kettly Noël,
Marie Cool Fabio Balducci, and I
brahim Mahama.
Filmed during the Preview days April 6/7, 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου