Eugène Delacroix (portrait by Nadar)
ρομαντισμός: εσωτερικότητα, πνευματικότητα, χρώμα, ανύψωση προς το άπειρο, παιδί του Βορρά (που είναι κολορίστας)
Αγγλία, Φλάνδρα, η μισή Φαλλία, η Βενετία που μουλιάζει στα τέλματα...
ο Βορράς υποφέρει και παρηγορείται μέσω της φαντασίας...
La Barque de Dante 1822
λάδι σε μουσαμά
παρουσιάστηκε στο Σαλόν που ένοιξε στις 24-4-1822 με τον τίτλο
"Dante et Virgile conduits par Phlégias, traversent le lac qui entoure les murailles de la ville infernale de Dité"
Eugène Delacroix [1798-1863]
το πρώτο μεγάλο έργο του ζωγράφου, απομάκρυνση από τον κλασικισμό προς το ρομαντισμό
το καλοκαίρι του 1822, το γαλλικό κράτος αγόρασε τον πίνακα και τον εξέθεσε στο Musée du Luxembourg
based on fictional events taken from canto eight of
Dante’s Inferno.
ψυχολογική κατάσταση των προσώπων
"ο Ντελακρουά φέρει το στίγμα της μεγαλαφυΐας"
(κριτική του Τιέρ (Adolphe Thiers) για το έργου του Ντελακρουά στο Σαλόν του 1822)
ο πίνακας προκάλεσε βαθιά σύγχυση
από ύβρεις (
une vraie tartouillade ένα αληθινό πασάλειμμα)
ως ενθουσιασμό (ένας εκλεπτυσμένος Ρούμπενς) & αυθάδικα γέλια
ο Ζερικώ συνεχάρη το νεαρό ζωγράφο
Scène des massacres de Scio 1824
η σφαγή της Χίου
Eugène Delacroix
Ο Ζεράρ είπε ότι "ο ζωγράφος αποκαλύπτεται, αλλά περπατάει στις στέγες"
& ο Μπωντλέρ προσθέτει:
"για να περπατάει στις στέγες πρέπει να έχει σταθερό πόδι"
La Grèce sur les ruines de Missolonghi 1826
Eugène Delacroix
La Mort de Sardanapale 1827
Ντελακρουά
La Liberté guidant le peuple 1830
Ντελακρουά
με τους παραπάνω πίνακες η ακαδημαϊκή ακαταδεξία θα βρεθεί στη στενόχωρη θέση να ασχοληθεί με την καινούρια αυτή μεγαλοφυΐα
(ο Ντελακρυά ήταν μόλις 32 χρονών όταν ζωγράφισε την Ελευθερία)
Femmes d'Alger dans leur appartement 1834
Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 12832,
ο ζωγράφος συνοδεύει τον κόμη ντε Μορναί σε αποστολή στο σουλτάνο του Μαρόκου και
με τις "Γυναίκες του Αλγερίου", ο
Ντελακρουά μελετάει τον άνδρα & τη γυναίκα μέσα στην ανεξαρτησία & την αρχέγονη πρωτοτυπία των κινήσεών τους
ΔΕΝ μπορούμε να παρομοιάζουμε τον Ουγκώ με τον
Ντελακρουά ,
διότι ο πρώτος είναι επιδέξιος αλλά όχι επινοητικός,
ενώ ο
ζωγράφος είναι αδέξιος αλλά δημιουργικός.
Ο
Ντελακρουά είναι ένας ποιητής στη ζωγραφική,
με επίμονο και θυμώδες πάθος, ψάχνει για την ουσία του θέματος.
Ο πίνακας είναι μια μηχανή της οποίας όλα τα συστήματα είναι κατανοητά
για ένα εξασκημένο μάτι...
το
κάθε τι έχει ένα λόγο ύπαρξης αν ο πίνακας είναι καλός...
ο πιο φιλάρεσκος και ανθηρός πίνακάς του
ένα ποίημα εσωτερικού χώρου
δε ζωγραφίζει κοινώς εννοούμενες όμορφες γυναίκες,
αλλά γυναίκες που φεγγοβολούν μια εσωτερική ομορφιά
μάχη γυμνών ανδρών (σπουδή πάνω σε έργο του Ραφαήλ) 1823
Pen and brown ink
Ντελακρουά
αριστούργημα υπομονής & εργατικότητας
The Martyrdom of Saint Symphorian, 1834,
oil on canvas, Autun Cathedral
Jean-Auguste-Dominique Ingres
οι άρχοντες της ζωγραφικής είναι προικισμένοι με εμφανή βραδύτητα
(ο πίνακας με θέμα το μαρτύριο του πρώτου μάρτυρα στη Γαλατία ζωγραφίστηκε πολλές φορές)
Ο Ενγκρ (κλασικιστής) βρίσκεται στον αντίποδα του Ντελακρουά (ρομαντικός)
Στο
Ντελακρουά, ο πίνακας απεικονίζει την ενδόμυχη σκέψη του καλλιτέχνη, ο οποίος εξουσιάζει το μοντέλο
όπως ο δημιουργός τη δημιουργία.
η ζωγραφική του προέρχεται από την ανάμνηση
θυσιάζει τη λεπτομέρεια στο σύνολο
η φύση ιδωμένη κατά διαφορετικό τρόπο
Οι γλύπτες ειρωνεύονται το σχέδιο του
Ντελακρουά,
είναι όμως μεροληπτικοί & κοντόφθαλμοι,
η δε κρίση τους, δεν έχει ούτε τη μισή αξία εκείνης των αρχιτεκτόνων!
Fantasia Arabe, 1833
Στον Ντελακρουά
τα πρόσωπά του είναι πάντα κινούμενα
η γραμμή δεν υπάρχει
Ο Ντελακρουά είναι πλήρης, οι πίνακές του είναι γεμάτοι εσωτερικότητα...
Eugène DELACROIX
Alexandre
et les poèmes d’Homère
- sketch for the
Palais du Luxembourg library 1840
-
Canvas in a hemicycle ceiling situation,
Ο
Ντελακρουά ανέλαβε και ζωγραφικές
διακοσμήσεις,
χωρίς να μειώσει το κύρος του ως χρωματογράφου.
Entrée des Croisés à Constantinople 1838-40
η είσοδος των Σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη
Ο
Ντελακρουά είναι ο αληθινός ζωγράφος του 19ου αιώνα
το έργο του αποπνέει μια μοναδική μελαγχολία
εδώ, η γονατισμένη γυναίκα με τα χυμένα μαλλιά στο πρώτο πλάνο των Σταυροφόρων είναι το πρόσωπιο το πιο καταβεβλημένο και λυπημένο
Καθένας παλιός δάσκαλος έχει το δικό του βασίλειο:
La Fornarina, μια ελαιογραφία σε ξύλο διαστάσεων 85 x 60 εκατοστών
1518-9
Ο Ραφαήλ έχει τη μορφή
Αλληγορία δύναμης και σοφίας (1580)
Ο Πάολο Βερονέζε έχει το χρώμα
Η Πτώση του Ανθρώπου, 1628–29.
Ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς έχει τη φαντασία του σχεδίου
"η απαγωγή του Γανυμήδη" 1635
O Rembrandt Harmenszoon van Rijn έχει το δράμα που εκφράζεται με το χρώμα & με το νεύμα.
αυτός ο κανάγιας ο Ρέμπραντ είναι ένας δυνατός ιδεαλιστής,
μας κάνει να ονειρευόμαστε και να μαντεύουμε πάρα πέρα...