In a social-housing estate in the heart of Kassel’s Nordstadt, a
socially deprived area of the city, Thomas Hirschhorn erected his
Bataille Monument (2002). Built with cheap materials in cooperation with
local youth, this archive devoted to the French thinker, an advocate of
unrestricted consumption and a critic of utilitarianism, was open to
the public—an experiment poised between success and failure that, by
virtue of the various issues it addressed, exposed the persistently
troublesome dialogue between contemporary art and the so-called lower
class of society.
9ο μάθημα Παρασκευή 29 Μαΐου 2020 βιντεομάθημα λόγω καραντίνας κορωνοϊού
The Moors murders were carried out by Ian Brady and Myra Hindley between July 1963 and October 1965, in and around Manchester,
England. The victims were five children—Pauline Reade, John Kilbride,
Keith Bennett, Lesley Ann Downey and Edward Evans—aged between 10 and
17, at least four of whom were sexually assaulted.
Marcel
Duchamp, Twelve Hundred Coal Bags Suspended from the Ceiling over
a Stove, 1938
(part of his installation for the Exposition Internationale du Surréalisme,
Paris)
Le taxi pluvieux (ΤΟ Βροχερό ταξί) (1938) του Salvador Dalí.
Ο Dalí είχε εξοπλίσει το ταξί
του με κλαδιά κισσού, τρυπημένους σωλήνες με τρεχούμενο νερό και δύο
γυναικεία μανεκέν (κούκλες) – μία στο μπροστινό κάθισμα και μία στο πίσω –
στολισμένες με ζωντανά σαλιγκάρια.
4ο μάθημα Παρασκευή 24 Απριλίου 2020 βιντεομάθημα λόγω καραντίνας κορωνοϊού
ανοιχτή διάλεξη της Ειρήνης Μαρινάκη PhD The London Consortium 53ο λεπτό 69 attendees 16:00 62 attendees
3ο μάθημα Παρασκευή 10 Απριλίου 2020 βιντεομάθημα λόγω καραντίνας κορωνοϊού
σουπρεματισμός Καζίμιρ Μαλεβιτς
υπεροχή της καθαρής αίσθησης στις εικαστικές τέχνες,
η καθαρή αίσθηση είναι εντελώς ανεξάρτητη από το περιβάλλον,
το αντικείμενο καθεαυτό είναι χωρίς νόημα για το σουπρεματιστή,
ο σουπρεματιστής πέταξε μακριά τις ιδέες, τις έννοιες και τις απεικονίσεις,
κατασκευή ενός νέου κόσμου, του κόσμου της αίσθησης,
απελευθερώνει την τέχνη από τη σαβούρα της αντικειμενικότητας,
περίμενα ότι η κριτική θα θεωρούσε το "μαύρο τετράγωνο" επικίνδυνο και ακατανόητο,
η τέχνη δεν υπηρετεί το κράτος ή τη θρησκεία,
δεν υπάρχουν εικόνες της πραγματικότητας, μόνο μια έρημος!
μια έρημος γεμάτη από το πνεύμα της μη-αντικειμενική αίσθησης,
η έκσταση της μη-αντικειμενικής ελευθερίας,
η αντικειμενική παρουσίαση βασίζεται στη ζωντάνια της αυταπάτης,
η νέα τέχνη δεν εικονογραφεί,
οι συγκινησιακές εντυπώσεις πρέπει να αποκτήσουν φόρμα,
το "μαύρο τετράγωνο": τετράγωνο=αίσσθηση, ασπρο φόντο= το τίποτα,
μη-αντικειμενική τέχνη ως έκφραση της καθαρής αίσθησης,
το μοναδικό ουσιαστικό χρέος του ανθρώπου είναι η καλλιτεχνική δημιουργία,
η ζωή μας είναι μια θεατρική παράσταση όπου η μη αντικειμενική αίσθηση παριστάνεται μέσω της αντικειμενικής εμφάνισης.
ο σουπρεματιστής δε βλέπει ούτε αγγίζει: μόνο αντιλαμβάνεται!
το πραγματικό πρόσωπο δεν είναι αναγμωρίσιμο πίσω από τη μάσκα που θεωρείται "ανθρώπινο πρόσωπο",
τα μη πρακτικά πράγματα αντέχουν στο πέρασμα χιλιετιών και παραμένουν "επίκαιρα" ενώ τα αναγκαία και πρακτικά έχουν μόνο λίγες μέρες ζωή!
το τραπέζι, το κρεβάτι, ή η καρέκλα δεν είναι αντικείμενα χρηστικά, αλλά μορφές πλαστικών αισθήσεων
(Mario de Micheli, Οι πρωτοπορίες της τέχνης του 20ου αιώνα, Αθήνα, εκδόσεις Οδυσσέας, 1992
σ. 404-415)
Vladimir Tatlin
Corner Counter-Relief, 1914,
State Russian Museum, St. Petersburg
When the counter-reliefs were first exhibited, visitors were allowed to
touch them. Tatlin insisted: “Let us place the eye under the control of
touch”. His point was to give the materials a role of their own beyond
merely their visual reception. https://www.wsws.org/en/articles/2012/06/tat1-j19.html
Golovin Alexander
Portrait of Nadezhda Dobychina, 1920
Tempera on canvas. 97.4 × 99.5 cm
στην γκαλερί της Ντομπιτσίνα, στη Πετρούπολη, πραγματοποιήθηκε
το Δεκέμβριο του 1915 η έκθεση 0-10
In Search of 0,10 – The Last Futurist Exhibition of Painting /
Auf der Suche nach 0,10 - Die letzte futuristische Ausstellung der Malerei
άρθρο Martha Ward, “What’s Important about the History of Modern Art Exhibitions?”, στο Reesa Greenberg, Bruce W. Ferguson και Sandy Nairne (επιμ.), Thinking about Exhibitions. Νέα Υόρκη: Routledge, 1996, 451- 464
Lissitzky, El Pavillon
der UdSSR auf der Pressa, inneres, Köln (The Pavilion of the Soviet
Union, interior, at the Pressa Exhibition, Cologne), 1927-28
ο Λισίτσκυ έχει επίγνωση ότι ο τρόπος στησίματος της έκθεσης
αλλάζει τις οπτικές συνήθειες που επιβάλλονται στο θεατή
2ο μάθημα Πέμτη 2 Απριλίου 2020 βιντεομάθημα λόγω καραντίνας κορωνοϊού
φουτουρισμός
Η γκαλερί Bernheim-Jeune, στο νούμερο 25 Boulevard de la Madeleine
στο Παρίσι, όπου το Φεβρουάριο του 1812 οργανώθηκε η πρώτη φουτουριστική έκθεση
Giacomo Balla
1912, Dinamismo di un Cane al Guinzaglio
(Dynamism of a Dog on a Leash),
Albright-Knox Art Gallery
επηρεασμός από χρονοφωτογραφικές μελέτες ζώων
Giacomo Balla
Velocità d'automobile (1912)
αυτοκίνητο που τρέχει
εξαφανίζει σχεδόν εντελώς τη φιγούρα του αυτοκινήτου,
αφαιρεί και τα χρώματα,
φαίνονται μονάχα οι τροχοί, αλλά διπλοί
αντίληψη του ίδιου τροχού σε δύο διαφορετικά σημεία,
κύματα κίνησης που το αμάξι προκαλεί στον αέρα,
θέμα: δυναμισμός / ταχύτητα
(Giulio Carlo Argan, Η μοντερνα τέχνη 1770-1970, ΠΕΚ, 2015, σ. 289)
Marcel Duchamp Nu descendant un escalier n° 2 1912
σύγκρινε το γυμνό που κατεβαίνει τις σκάλες
με το σκυλάκι του Μπάλα,
σημειωτέον ότι το γυμνό του Ντυσάν
είναι της ίδιας χρονιάς
και απορρίφθηκε από τους κυβιστές
επειδή ήταν... πολύ φουτουριστικό!
Carlo Carrà Woman with Glass of Absinthe, 1911, Oil on canvas, University of California, San Diego
Luigi Russolo
1912, Sintesi plastica dei movimenti di una donna,
oil on canvas,
Museum of Grenoble.
Gino Severini
1910-11, La Modiste (The Milliner),
oil on canvas, 64.8 x 48.3 cm,
Philadelphia Museum of Art
Gino Severini Dinamismo di una danzatrice, Ballerina di chahut, 1912 Dynamism of a Dancer
oil on canvas, 60 x 45 cm, Jucker Collection
pinacoteca di Brera, Milano
Gino Severini
1911, La danseuse obsedante
η μανιακή χορεύτρια
(The Haunting Dancer, Ruhelose Tanzerin),
oil on canvas, 73.5 x 54 cm, private collection
1ο μάθημα Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020
Salon de Paris 1667 πρώτη ημιδημόσια έκθεση αποφοίτων της École des Beaux-Arts περίοδος ακμής 1748-1890
1748 επιτροπή βραβευθέντων καλλιτεχνών
ιεραρχία ειδών ζωγραφικής:
history paintings
the portrait,
the landscape,
the "genre scene",
the still life
1873 ίδρυση της Société Anonyme Coopérative des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveurs
από διάφορους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων οι
Monet, Renoir, Pissarro, Sisley, Cézanne, Berthe Morisot, Edgar Degas
Salon des Indépendants Απρίλιος 1874
"sans jury ni récompense"
χωρίς κριρική επιτροπή ή βραβεία
πρώτη έκθεση στο εργαστήριο του Ναντάρ
Paul Durand-Ruel 1831- 1922
το πορτρέτο ζωγράφισε ο Pierre-Auguste Renoir
Δ-ΤΕ-ΙΣΘΕΤΑ 027 Η ΤΕΧΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΘΕΣΜΟΙ
εαρινό εξάμηνο 2019-2020
διδάσκων Νίκος Δασκαλοθανάσης
σημειώσεις του Εμμανουήλ Νίνου
4ο έτος / η' εξάμηνο
11ο μάθημα Τρίτη 02 Ιουνίου 2020 βιντεομάθημα
(λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
1973
πειραματικά βίντεο
1977
εμπλοκή καλλιτεχνών στην επανάληπτική διαδικασία
πρόβλημα πρωτοτυπίας
μετάθεση έννοιας ταυτότητας
ζήτημα αυθεντικού
αρκεί η πράξη της επανάληψης
1984
νέο πρόσταγμα; φιλοσοφία μεταδομισμού
όχι δίπολα
1986
μετά τους Warhol και Koons, αποδοχή του καθεστώτος
όχι κριτική στάση
η αγορά εναγκαλίζεται την τέχνη
νεοφιλελευθερισμός
1988
δυο διαφορετικές στάσεις ως προς τη γερμανική ιστορία
Kiefer και Richter
1993β
Whiteread
υλοποιεί τον κενό χώρο
αποκείμενο abject
1993γ
κατάρρευση προτύπων
1994α
κριτική των σχέσεων
1998
το βίντεο ενηλικιώνεται
Bill Viola; η αισθητική απόλαυση
καθηλωμένος θεατής
ξεχνάς το σώμα σου
έννοια ελέγχου
2003
Hirschhorn
2015
αρχιτεκτονική νέων μουσείων
10ο μάθημα Τρίτη 19 Μαΐου 2020 βιντεομάθημα
(λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
Gary Hill Mediations, 1986
“Humanity consists of three things: the unborn, the dead and the
living,” Viola remarks. “The human condition is so powerful and so
necessary. The most important thing human beings can do in their lives
is to leave something behind. People who came before have left behind
something that gives us knowledge. Creativity exists in all human
beings; it transcends time and place and it arises from the practice of
making something new from something old. Art is the universal language
of mankind. I firmly believe that it is especially needed in this day
and age of conflict, strife and misunderstanding. It is kept alive by
the human presence within all material creations, including video and
computers. All art is contemporary art and is born in radical new ideas.
And right now for artists out there, we are living in an extraordinary
time unprecedented in the history of art. Right now you have the widest
range of media styles, techniques and languages to express your inner
vision that has ever existed in the history of art-making on this
planet. But you still have to tear down something to build something up. It’s what you risk, what you
put in to, what you sacrifice from yourself to get that deep. And all
the great artists go to that edge.”
“For 18 months, we lived in Japan and our Zen teacher would give us good
advice. He would always say, ‘Too much head work!’ Zen teachers
developed the famous Zen Doctrine of No Mind, and that means get the
fucking mind out of the way because that’s the one that plays tricks on
you.”
He often recounts his near-death experience as a child when he almost
drowned in a lake in upstate New York and the aquatic marvels that he
had seen.
“I completely sank, like a stone,” he recalls. “Then I just
sat there like a little Buddha. I remember seeing these amazing shafts
of light coming down. And then my uncle’s arm wrapped around me and he
pulled me out of the water. This accident was something that gave me a
pure gift. I was always fascinated by this beautiful world that I saw at
that moment when I fell in the water and almost died.”
Microsoft Publishes, Then Takes Down Commercial with ‘Spirit Cooker’ Marina Abramović
ΧΡΟΝΟΛΟΓΊΑ 2015
από το βιβλίο
Hal Foster/Rosalind Krauss/Yves-Alain Bois/Benjamin H. D. Buchloch, Art since 1900: modernism, antimodernism, postmodernism, Λονδίνο, Thames & Hudson, 2004, μτφρ. Ιουλία Τσολακίδου, Η τέχνη από το 1900: μοντερνισμός, αντιμοντερνισμός, μεταμοντερνισμός,
Θεσσαλονίκη, Επίκεντρο, 2018, τρίτη αναθεωρημένη έκδοση
The Whitney Museum of American Art at Gansevoort / Renzo Piano
"At some point I simply get started with making something, regardless
of whether it’s with a good idea, a bad idea or no idea. I just make
something out of what is lying around. And precisely these things that
arise out of speechlessness, out of despair, are often the most
important ones. They lead to the core, to the question as to who I am
and why I want to do anything at all."
Bruce Nauman – ‘The True Artist Helps the World’ | TateShots
Pryings is a video recording of a performance by Vito Acconci in public
with Kathy Dillon at a New York university. The artist shows a situation
in which he is trying by force to open the eyes of the woman who
stubbornly persists in keeping them closed
A pyramid of television sets are stacked, dowsed with kerosene, and set ablaze. Then a modified 1959 Cadillac El Dorado Biarritz, piloted by two drivers who are guided only by a video monitor between their bucket seats, crashes through the pyramid destroying the TV sets.
Magnet TV (1965)
Nam June Paik
a seventeen-inch black-and-white set on which an industrial-sized magnet rests.
The magnetic field interferes with the television’s electronic signals,
distorting the broadcast image into an abstract form that changes when the magnet is moved
Consumption as a theme considers both the “consumption” of people as products in the slave trade as well as the consumption of breast milk in Walker’s versions of the Madonna lactans. Consume depicts two figures, an ethnically featured female and a young boy with white features. The two figures face each other as the boy appears to suck on an object connected to the woman’s skirt as the woman herself sucks from her upturned breast. The objects on the female figure’s skirt are of a phallic shape, and could denote gender ambiguity. A complete reading of the objects as phallic appendages would infer that the young boy is performing a sexual act on the female figure, yet the objects encircle the woman’s body as if part of a skirt, recalling images of Josephine Baker and her exotic costume.
It was one of the works included in the exhibition which won him the Turner Prize that year (the first painter to win the prize since Howard Hodgkin in 1985). The Financial Times has described it as "his masterpiece".[1]
The painting is in mixed media, including acrylic paint, oil paint, and polyester resin.[2] Against a golden background, it depicts the portrait of a black woman with braided hair weeping. Each tear includes a collaged image of Stephen Lawrence, who was murdered in 1993 and whose mother, Doreen,
was leading a campaign in 1998 for an inquiry into the failed murder
investigation; the campaign for the inquiry was successful, with the
final report declaring in 1999 that the police department conducting the
investigation was "institutionally racist".
7ο μάθημα Τρίτη 28 Απριλίου 2020 βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
Installation view, “Magiciens de la Terre” at the Centre Georges
Pompidou and La Grande Halle, Parc de la Villette, Paris, France, 1989.
Curated by Jean-Hubert Martin. Via SFAQ.
La Belle Hottentot, a 19th-century French print of Baartman Sara Baartman (Afrikaans: [ˈsɑːrɐ ˈbɑːrtman]; also spelled Sarah, sometimes in the diminutive form Saartje ([ˈsɑːrtʃi]), or Saartjie and Bartman, Bartmann; 1789 – 29 December 1815)[1]:184 was the best known of at least two[2] South African Khoikhoi women who, due to their large buttocks, were exhibited as freak show attractions in 19th-century Europe under the name Hottentot Venus—"Hottentot" was the name for the Khoi people, now considered an offensive term
‘The Wrong Gallery is the back door to contemporary art, and it’s always locked.’
Wood, brass, steel, aluminum, resin, plastic, glass and electric lighting.
The 1:6 Scale Wrong Gallery, 2005
Wood, brass, steel, aluminium, resin, plastic, glass, and electric lighting
Edition of 2500
Numbered on underside, with artist’s copyright stamp
άρθρο περί της πλάνης της χρηστικής τέχνης “Arte Útil”
Fairgoers take pictures of Maurizio Cattelan'sComedian, 2019
for sale from Perrotin at Art Basel Miami Beach. Photo by Sarah Cascone.
“Wherever I was traveling I had this banana on the wall. I couldn’t
figure out how to finish it. In the end, one day I woke up and I
said ‘the banana is supposed to be a banana.'
6ο μάθημα Τρίτη 14 Απριλίου 2020 βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
για το Χίρσχορν διαβάστε
από το βιβλίο FOSTER-KRAUSS-BOIS-BUCHLOH-JOSELIT Hal Foster et al., Η τέχνη από το 1900. Μοντερνισμός, Αντιμοντερνισμός, Μεταμοντερνισμός, μφρ. Ιουλία Τσολακίδου, πρόλογος-επιμέλεια Μιλτιάδης Παπανικολάου, Τρίτη έκδοση, Αθήνα, εκδόσεις Επίκεντρο, 2013
σ. 713-714
σ. 752-754 εκτός ύλης, χρονολογία 2009)
και το άρθρο
"κατάλοιπα αποσάθρωσης και ερείπωση, η γλυπτική του Τόμας Χίρσχορν"
Detritus and Decrepitude The Sculpture of Thomas Hirschhorn
Thomas Hirschhorn, Piet Mondrian-Altar, 1997
στο βωμό, το μήνυμα της αγάπης προς τον αποθανόντα καλλιτέχνη
(εδώ πρόκειται για τον Μόντριαν)
εκφράζεται χωρίς κάποια αισθητική ανησυχία/φροντίδα,
οι ήρωες δεν αλλάζουν, αλλά η τοποθεσία του βωμού αλλάζει,
η μορφή της απότισης του φόρου τιμής στους βωμούς
είναι παρόμοια:
κεριά, λουλούδια, λούτρινα αρκουδάκια,
καρδούλες και αφιερώσεις σε χαρτί,
σημασία έχει το μήνυμα μου μεταδίδεται,
η μέση διάρκεια των βωμών είναι δύο εβδομάδες
και μετά εξαφανίζονται
Ο Χιρσχορν έφτιαξε βωμούς για τους:
Piet Mondrian, Otto Freundlich, Ingeborg Bachmann, και Raymond Carver http://www.thomashirschhorn.com/statement-altars/
Thomas Hirschhorn Altar Otto Freundlich, Berlin 1998
επαναληπτικότητα
σημείο αναφοράς το ιστορικό παρελθόν
Thomas Hirschhorn Ingeborg Bachmann Altar at Berlin Alexanderplatz station (2006)
Saatchi became not only Damien Hirst's main collector, but also the main sponsor for other YBAs
shock tactics
Tracey Emin My Bed (1998)
(Mattress, linens, pillows, objects, 79 x 211 x 234 cm)
τα διάφορα πεταμένα αντικείμενα: καλτσόν, πετσέτες, άδεια μπουκάλια βόντκα, εσώρρουχα, προφυλακτικά, αντισυλληπτικά, και φωτογραφίες της καλλιτέχνιδος
πρόκειται πραγματικά για το χάλι του κρεβατιού της,
μετά από τέσσερις μέρες νευρικού κλονισμού... https://artlead.net/content/journal/modern-classics-tracey-emin-bed-1998/
Tracey Emin with her work My Bed, which sold for £2.5m in 2014
η ίδια μιλάει για το "κρεβάτι"
για το πώς της ήρθε η ιδέα να το εκθέσει
και τη σχέση του έργου της μ' αυτό του Francis Bacon (1909–1992)
Dans La Raie, ce "monstre étrange", Proust admira "la beauté de
son architecture délicate et vaste, teintée de sang rouge, de nerfs
bleus et de muscles blancs, comme la nef d'une cathédrale polychrome".
Damien Hirst The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living, 1992
γυάλινη βιτρίνα:
στη μια μεριά, ένα κομμένο κεφάλι αγελάδας,
σκουλήκια το τρώνε, μεταμορφώνονται σε μύγες που
καίγονται στο φως που κρέμεται από πάνω,
στην άλλη μεριά, ένα ζάρι με μόνο μία βούλα σε κάθε πλευρά του (δεν κερδίζει κανείς...)
“There has only ever been one idea, and it’s the fear of death; art is about the fear of death.”
σύγκρινε το παραπάνω έργο του Χέρστ
μ' αυτό του Ολλανδού
Pieter Aertsen (1508–1575) A Meat Stall with the Holy Family Giving Alms, 1551
νεκρή φύση, αλλά στο βάθος
βιβλική σκηνή με τη φυγή στην Αίγυπτο και την Παρθένο πάνω στο γαϊδουράκι
να δίνει ελεημοσύνη σε φτωχούς
Damien Hirst mother and child, παρουσίαση του 2007
αγελάδα και μοσχαράκι κομμένα στη μέση σε διαφορετικές δεξαμενές με φορμόλη
πήρε το βραβείο 1995 Turner Prize
Jake and Dinos Chapman Great Deeds Against the Dead
277 x 244 x 152.5 cm
1994
(η μητέρα τους είναι Κύπρια, εξ ου και τα μικρά τους ονόματα από το
Ιάκωβος και Κωνσταντίνος)
η ιστοσελίδα του ΤΑΤΕ χαρακτηρίζει το έργο των αδελφών Τσάπμαν
"πορνογραφικό σουρεαλισμό",
το κατακάθι του έργου του Γκόγια,
έχουν εμμονή με το έργο του μεγάλου Ισπανού,
ιδίως τα αιματωβαμμένα του χαρακτικά
"οι καταστροφές του πολέμου"
οι ίδιοι οι καλλιτέχνες παραδέχονται την ακραία αυτή περίπτωση
ιδιοποίησης (σχεδόν αντιγραφής)
λέγοντας:
«Η δουλειά μας προχωρά περισσότερο με καταναγκασμό παρά με έμπνευση»
Francisco José de Goya y Lucientes Plate 39 from The Disasters of War 1810–20 (first pub. 1863)
Etching, fine and large grain aquatint, hatching
15 x 20 cm
Turner Prize
το βραβείο πήρε το όνομά του από το ζωγράφο Τέρνερ,
διοργανώνεται από το μουσείο ΤΑΤΕ
από το έτος 1984
και δίνεται μόνο σε εν ζωή Βρετανούς εικαστικούς καλλιτέχνες
Chris Ofili No Woman No Cry
243.8 centimetres by 182.8 centimetres
mixed media, including acrylic paint, oil paint, and polyester resin
the canvas is supported by two dried, varnished lumps of elephant dung.
A third lump forms the pendant of the necklace.
βραβείο Τέρνερ 1998
Tate Britain Martin CreedTurner Prize in 2001 for Work No 227 the lights going on and off
Martin Creed
Work No 227: The Lights Going On and Off (2000-01)
5ο μάθημα Τρίτη 7 Απριλίου 2020 βιντεομάθημα (λόγω καραντίνας κορωνοϊού)
σχετικά κεφάλαια από το βιβλίο
FOSTER-KRAUSS-BOIS-BUCHLOH-JOSELIT Hal Foster et al., Η τέχνη από το 1900. Μοντερνισμός, Αντιμοντερνισμός, Μεταμοντερνισμός, μτφρ. Ιουλία Τσολακίδου, πρόλογος-επιμέλεια Μιλτιάδης Παπανικολάου, Τρίτη έκδοση, Αθήνα, εκδόσεις Επίκεντρο, 2013
στον παραπάνω επίσημο ιστότοπο του Gerhard Richter αναφέρεται πως "Believed to have been destroyed" όχι ότι κατέστρεψε το περιβόητο πορτρέτο ο ίδιος προσπάθεια να ξεπεραστεί η μεταπολεμική απώθηση της πρόσφατης αιματoβαμμένης γερμανικής ιστορίας βασικοί συντελεστές: Ρίχτερ, Μπάζελιτς, Κίφερ (ο καθένας. όμως με διαφορετικούς τρόπους)
Robert Storr talks about Gerhard Richter's cycle of paintings '18 October 1977'.
Beerdigung Funeral 1988
200 cm x 320 cm
Ο Ρίχτερ επικεντρώνεται στο πολύ πρόσφατο παρελθόν
π.χ με τη σειρά 15 έργων του με τίτλο "18 Οκτωβρίου 1977"
που έχουν ως θέμα το θάνατο μελών ομάδας Baader-Meinhof που βρισκόταν σε απομόνωση, στη φυλακή
δε συμφωνεί όμως με την τακτική του ένοπλου αντάρτικου:
“The pictures are also a leave-taking, in several respects. Factually:
these specific persons are dead; as a general statement, death is
leave-taking. And then ideologically: a leave-taking from a specific
doctrine of salvation and, beyond that, from the illusion that
unacceptable circumstances of life can be changed by this conventional
expedient of violent struggle."
Jacques-André Boiffard. Big Toe (Male subject, 30 years old) (Gros Orteil [sujet masculin, 30 ans]). 1929. Gelatin silver print, 12 3/16 × 9 7/16" (31 × 23.9 cm). Centre Pompidou, Musée National d’Art Moderne, Paris.
Boiffard produced works that isolated bodily fragments such as the toe, the head, and the mouth, making them appear uncanny and unfamiliar. His Big Toe (fig. 1), for example, emerges from darkness, each crease of skin and fleck of dirt of its sug-gested topography revealing a consummate strangeness.
ρεαλισμός τεμαχισμένο κάτω μέρος σώματος με προσθήκη κεριών εποχή πανδημίας του AIDS
Robert Gober
Untitled (Long Leg) 1990-93
Wood, leather, cotton, wax, and hair
αδυναμία του ανθρώπου να υπάρξει ως ολότητα ::
κι αυτός φτιάχνει εκμαγεία μελών του σώματος
σχέσεις:
σεξουαλικής επιθυμίας/ θανάτου/ αισθητικής εμπειρίας
It was the death of many of Kiki Smith’s friends and then of her own
sister, Beatrice, to complications arising from AIDS in 1988 that first
prompted her investigations into the physicality and mortality of the
human body. She already had anatomical experience, having spent a period
of time studying to become an emergency medical technician
Kiki Smith
Blood Pool, 1992
στάση εμβρύου
η φρικιαστική λίμνη αίματος
σπονδυλική στήλη - μια διπλή σειρά εξωθημένων οστών
που μοιάζουν με δόντια,
επίθεση κατά του πατριαρχικού καθεστώτος;
εμμονή με το ανθρώπινο σώμα:
το εξετάζει, παραμορφώνει, τεμαχίζει,
κάνει φανερό ό,τι είναι ιδιωτικό (κρυφό)
“I use the body because it is our primary vehicle for experiencing our
lives,” she has explained. “It’s something everyone shares.”
Kiki Smith
Intestine
1992
Cast bronze
914.4 x 20.8 x 30.5 cm https://www.saatchigallery.com/artists/artpages/kiki_smith_7.htm μορφική αναπαράσταση μια γραμμή από ορείχαλκο μήκους δέκα μέτρων πρόκειται για παρόρμηση θανάτου απώλεια του εσωτερικού / απώλεια εαυτού
Kiki Smith
Untitled (γυναίκα και άνδρας)
1990
https://whitney.org/collection/works/7646
το μόνο μου μένει είναι το σώμα
τα υπόλοιπα είναι κοινωνικοί ρόλοι
Two figures, one male and one female,
hang limply from adjacent poles; milk drips from the woman’s breasts
and semen runs down the man’s legs.
Although these are life-giving secretions,
both figures appear suspended
in a state near death,
their heads bowed languidly.
Kiki Smith Tale (1992) http://contemporaryart2011.blogspot.com/2011/01/kyra-poon-talks-on-kiki-smith-tale-1992.html
ένα είδος μεταφεμινισμού,
γυμνή γυναικεία μορφή στα τέσσερα σέρνει πίσω της
χυμένα απόβλητα και σπλάχνα Julia Kristeva in her 1980 work Powers of Horror: An Essay on Abjection describes subjective horror (abjection) as the feeling when
an individual experiences, or is confronted by (both mentally and as a
body), what Kristeva calls one's "corporeal reality", or a breakdown in
the distinction between what is Self and what is Other.
Kristeva herself commented: ‘refuse and corpses show me what I permanently thrust aside in order to live’. "ΤΑ ΑΠΟΡΡΊΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΤΏΜΑΤΑ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ"
artworks which explore themes that transgress and threaten our sense of
cleanliness and propriety particularly referencing the body and bodily
functions
η Γερμανία έχει ακρωτηριάσει τον εαυτό της μετά το ολοκαύτωμα,
τα κίτρινα στάχια σαν τα ξανθά μαλλιά της Μαργαρίτας
ανεβαίνουν στον ουρανό όπως ο καπνός από τα κρεματόρια
των ναζιστικών στρατόπεδων εξόντωσης...
ο ζωγράφος αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή για το πρόσφατο παρελθόν της χώρας του που είχε επιβάλει η συλλογική ντροπήKollektivschuld
των Γερμανών λόγω του ναζισμού
Vergangenheitsbewältigung
struggle to overcome the [negatives of the] past
public debate within a country on a problematic period of its recent history—in Germany on National Socialism, in particular
από τη σειρά φωτογραφιών "Besatzungen" "Κατοχές"
αναφορά στο ρομαντικό πίνακα του
Caspar Friedrich Der Wanderer über dem Nebelmeer
"o Περιπατητής πάνω από την ομίχλη"
σύνδεση με μνήμη και ιστορία
Anselm Kiefer
-Heroische Sinnbilder
ηρωικά σύμβολα
συνδέεται με πιο τολμηρό τρόπο με την ιστορία
και το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας
μια παρωδία ταξιδιωτικών εντυπώσεων
Anselm Kiefer: "Zwischen Sommer und Herbst 1969 habe ich die Schweiz, Frankreich und Italien besetzt. Ein paar Photos"
"μεταξύ καλοκαιριού και φθινοπώρου του 1969
κατέκτησα την Ελβετία, τη Γαλλία και την Ιταλία"
μια περφόρμανς όπου χαιρετάει ναζιστικά Hitlergruß
(ο χαιρετισμός αυτός ήταν υποχρεωτικός για τους πολίτες
την εποχή του ναζισμού, και μεταπολεμικά
είναι παράνομος στη Γερμανία, Αυστρία και άλλες χώρες)
ο ρόλος του ατόμου στο κατακερματισμένο και άγονο
πολιτιστικό τοπίο στη μεταπολεμική Γερμανία,
καταστροφή και επιβίωση
παραμόρφοση
ρομαντικά & εξπρεσιονιστικά στοιχεία
επιρροές από:
Lucas Cranach, Albrecht Dürer, Casper David Friedrich, και Emil Nolde
Haim Steinbach (1985) Supremely Black. Mixed Media. 78.7 x 167.6 x 33 cm
διάταξη αντικειμένων πάνω σε ράφι
επέμβαση στην τάξη των πραγμάτων
"εξημέρωση των εμπορικών αντικειμένων"
αντίθετα με τον Ντυσάν, ο Στάινμπακ αγκαλιάζει όλα τα αντικείμενα
δεν είναι απλώς readymade
η αύρα της καλλιτεχνικής αυθεντίας υπάρχει
έχουμε στενή σχέση με τα αντικείμενα του χώρου μας
είναι εμβαπτισμένα σε μια οικειότητα
η σύγχρονη εκδοχή του Ιερού Κύλικα
αντικείμενα τέχνης που παρουσιάζονται ως σημεία που πρέπει να καταναλωθούν
θεατής/αγοραστής
γνώστης τέχνης/φετιχιστής του σημείου-εμπορεύματος
depicts Gudrun Ensslin, a leading member of the Red Army
Faction (RAF), that hanged herself on the bars of her cell in the prison
Stuttgart-Stammheim.
Gudrun Ensslin hanged
1977, a picture of Gudrun hanged in her cell. She put a cover on to
hide her supposed suicide and also to hide her corpse. But who could see
her dead body in this empty cell? Germany in Autumn is a
collective movie, an artistic reaction to the period. This masterpiece
gives a kaleidoscopic and complex vision about what happened a few weeks
after October 1977. The most impressive movie about the RAF.
“Leben mit Pop”1963
ζώντας με την ποπ
μια περφόρμανς των Gerhard Richter και Konrad Lueg
μέσα στο πολυκατάστημα επίπλων Berges στο Ντύσελντορφ https://www.goethe.de/en/kul/bku/20368676.html
Haim Steinbach
Untitled (graters, Victorian iron banks), 1990
τρίφτες τυριού
Haim Steinbach
Installation "Display #67 - Forsythia - PLS5/2SB"
at Louis Vuitton Maison, 2010
η τέχνη συνδέεται με μάρκες προϊόντων
οι καλλιτέχνες εκθέτουν σε εμπορικό κατάστημα
The Pictures Generation, 1974-1984 was an exhibition at The Metropolitan Museum of Art (The Met) in New York City that ran from April 29 – August 2, 2009.[1] The exhibition took its name from Pictures, a 1977 group show organized by art historian and critic Douglas Crimp (1944-2019) at New York City's Artists Space gallery.[2] In his catalogue essay for the 1977 show and a 1979 expansion of the essay published in the journal October,
Crimp outlined a framework to describe shared themes in the work of the
five artists he presented. In general, these were an interest in
representational imagery, and references to mass media that the artists
explored through “processes of quotation, excerptation, framing, and
staging.”
Artists in the Met exhibition included art stars of the 1980s such as Cindy Sherman, Barbara Kruger, Louise Lawler, Robert Longo, David Salle, Richard Prince, Jack Goldstein and Sherrie Levine, together with lesser-known contemporaries such as Troy Brauntuch and Michael Zwack. It also featured some of the group's artistic predecessors including John Baldessari and Allan McCollum.[9]
The artists in Crimp's 1977 show were Troy Brauntuch, Jack Goldstein,
Sherrie Levine, Robert Longo and Philip Smith. For the 1979 expansion of
his catalogue essay, Crimp deleted Philip Smith and added Cindy
Sherman.[3]
As time has gone on, other writers have argued that artists not included in the Metropolitan Museum of Art show, such as Eric Fischl and Julian Schnabel, were a part of this group. Norman Rosenthal, the curator of Schnabel's 2011 retrospective at the Museo Correr in Venice, in that show's catalogue calls the artist "a leader and an outsider of the so-called Pictures Generation". Gary Indiana
has proposed further artists as having been part of this group despite
the exclusion of their work from the Metropolitan Museum's exhibition,
including Walter Robinson
Arranged by Barbara and Eugene Schwartz, 1983 Gelatin silver print (32.4 x 55.6 cm) Louise Lawler
Lawler has photographed pictures and objects in collectors’ homes, in
galleries, on the walls of auction houses, and off the walls, in museum
storage.
δες Foster & al. γ' έκδοση 2013 επίκεντρο σ. 625
εποχή παντοδυναμίας των θεσμών: μουσεία, γκαλερί, επιμελητών κλπ.
o πίνακας "τα σπαράγγια" του 1880, του Μανέ,
στο μουσείο Βάλραφ-Ρίχαρτς στην Κολωνία
η ανακοίνωση που έβαλε ο Χάακε για τον τραπεζίτη και φιλότεχνο Αμπζ
λήμμα σχετικό με το δωρητή και την προέλευση του έργου
PROVENANCE = a record of ownership of a work of art or an antique, used as a guide to authenticity or quality.
“For Haacke, institutional critique is an attempt to re-contextualize
the sphere of the aesthetic, with its socioeconomic and ideological
underpinnings, in a somewhat mechanistic manner. ”
(Foster,2004)
In 1974 in his home town Cologne in Germany on the occasion of the
150th anniversary of the Wallraf-Richartz Museum, Haacke participated
in the ‘Project 74’ exhibition. He provided a series of 10 panels
revealing the origin of Manet’s ‘Bunch of Asparagus’ (1880). This
painting was donated to the Museum in 1968 by the Friends of the
Wallaraf-Richartz Museum, under the leadership of its chairman, Hermann
Josef Abs, in memory of Konrad Adenauer, the Federal Republic of
Germany’s first chancellor.
The last panel was an analysis of Abs’s background – he had
been a prominent banker and financial adviser of Hitler’s Reich during
the second world war. After the war he had been put into a position of
particular power again and reminded there through the 60’s up to the
moment of his gift to the Museum.
7η Μπιενάλε της Αθήνας 25 Σεπτεμβρίου έως τις 29 Νοεμβρίου του 2020 https://athensbiennale.org/7th-athens-biennale-2020-eclipse/
Ο τίτλος της έκθεσης αναδεικνύει την ολοένα και πιο θολή αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα εξαιτίας μιας κατάστασης διαρκούς ρευστότητας την οποία βιώνουμε σήμερα. Η ECLIPSE ασχολείται με τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές αλλαγές που συντελούνται
«Με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και το μέλλον, το
Ίδρυμα Ωνάση και η Μπιενάλε της Αθήνας συνομιλούν με την εποχή και
λειτουργούν βάσει της στιγμής και της κατάστασης. Θέλουμε να είμαστε η
συγκολλητική ουσία ανάμεσα σε ανθρώπους και ιδέες, να εγείρουμε
συζητήσεις για τα μεγάλα θέματα των καιρών μας. Έκλειψη, λοιπόν, για να
ξαναβγούμε στο φως, με ισχυρό κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα, εδώ που
συμβαίνει η ζωή, εδώ στην Αθήνα»
— Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση
THE SHED
New York City. Opened on April 5, 2019
the performance hall whose retractable shell
is the signature flourish
of the 200,000-square-foot structure’s flexible design.
το ίδιο το "ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΩΝ" arts center είναι ένα σύγχρονο έργο
η ίδια η αρχιτεκτονική καθορίζει την παραγωγή των έργων
A New Spirit in Painting
a major exhibition at the Royal Academy in London
in 1981
Neue Wilden
Transavanguardia
στις ΗΠΑ
David Salle
and Eric Fischl
in Britain
Paula Rego,
Stephen McKenna,
Steven Campbell and
the abstract painter Sean Scully.
The 1980s are often crudely summarized as being years of excess
Gordon Gekko in the 1987 movie Wall Street "Greed is good’"
Neo-Expressionism
JULIAN SCHNABEL (1951- )
Julian Schnabel The Exile, 1980 Mixed media on wood, antlers
μορφή Καραβάτζιο (Caravaggio's Boy with Basket of Fruit) APPROPRIATION PAINTING ο μεταμοντερνισμός "ανακυκλώνει το παρελθόν"
The antler paintings form a small but significant group which was painted directly after the earliest plate paintings. Schnabel was attracted to the antlers because of their thorn and veinlike shape, the beautiful material and the memory of death that hovers around them.These paintings, particularly Exile, 1980, and Prehistory: Glory, Honor,Privilege and Poverty, 1981, use the antlers not to disjoin the surface of the painting as the plates do but to add another distinct element of drawing to the composition. If cubism can be understood as the attempt to capture three-dimensional space on a two-dimensional surface, then Schnabel’s paintings seek to reverse that process. Confronted with painting as a predetermined discipline, the artistescapes its dictates by adding physical depth. http://marenzi.com/texts/PaintingToSculpture.pdf
St. Francis in Ecstasy, Julian Schnabel, 1980
ΜΊΞΗ ΥΛΙΚΩΝ
To be honest, I am not sure how the title relates to the painting. What
is evident though is that unorthodox medium for art. I like the 70/30
blend between the plates with the texture and substance it provides
versus the traditional painting for the face. I really like how abrupt
and sudden the transition is between the plates and the smooth brush
strokes near the face. Such abruptness forces me to analyze both sides
almost as if they are not a part of the same image. That is also a
hallmark of the style with such brutal abruptness of color, detail and
pattern in a painting! I believe it was that contrast that Mr. Schnabel
was looking for! I found that to be very unique and I felt it would be a
good way to capture the neo-expressionist style for abstraction. https://kem12993jk.wordpress.com/2014/04/05/neo-expressionism-a-modern-day-interpretation/
SANDRO CHIA WATER BEARER 1981
the male figures in Chia's pictures are searching for something, or
perhaps that they are pilgrims of a sort, for they often seem bound on
some unidentified mission. They are, the artist points out, figures born
of painting and thus possessed of a strong code of morals and justice,
for the rules of painting are strict and the responsibilities heavy. He
sees them as having something in common with heroes and with monks, and
their moment of action in his painting as being their moment of ecstasy.
Embodying thus the moral lessons of painting they become part of man's
great pursuit of the absolute and their existence a physical step
towards mystery.
The boy carrying a fish recalls the story of Tobias in the Apocrypha
(Tobit 6, vv. 2–3), who was told by an angel to take a large fish with
him on his journey to find a bride. The story was often painted during
the Italian Renaissance,
although not in the same way. There is no specific connection to Chia's
painting, but he confirmed that the subject was relevant to it, as part
of the same family of images.
"Café Deutschland" - politischer Zyklus aus den 70ern
Manche sahen in ihm zeitlebens lediglich einen besseren Bühnenmaler.
Für andere war und ist er der wichtigste politische Maler der 70er-Jahre.
Auf jeden Fall aber war er einer der bekanntesten und international
erfolgreichsten deutschen Nachkriegskünstler. Die meisten verbinden
seinen Namen mit dem Zyklus politischer Malerei aus der Mitte der
70er-Jahre, dem "Café Deutschland". Der Maler sah, wie er in einem
Interview erklärte, "die deutsche Teilung immer als Weltproblem. Also,
die beiden deutschen Teilstaaten als Pufferzonen, als Stoßstangen der
beiden Weltautos, die drohten ineinander zu crashen. Ich konnte andere
nicht begreifen, die die Brisanz dieses Themas nicht kapierten."
Piazza d'Italia
is an urban public plaza located behind the American Italian Cultural Center at Lafayette and Commerce Streets in downtown New Orleans, Louisiana
Completed in 1978 according to a design by noted postmodern architect Charles Moore
550 Madison Avenue Manhattan formerly known as the Sony Tower
or Sony Plaza
and before that the AT&T Building Philip Johnson and John Burgee
Men in the Cities - Men Trapped in Ice 1980.
ROBERT LONGO Charcoal and graphite on
paper. 60 x 40 inches/152.4 x 101.6 cm, each panel. Collection Mera and
Donald Rebell, New York
photo-realistic drawings of falling, suit-wearing New Yorkers
Sherrie Levine manipulated appropriation https://www.metmuseum.org/art/collection/search/267214 "η σειρά αυτή οικειοποιημένων φωτογραφιών
είναι μια ιστορία χαμένων ελπίδων να παραχθεί νόημα,
η αδυναμία να ξανασυλάβεις το παρελθόν
ή τις δικές σου χαμένες ψευδαισθήσεις"
series tell the story of our perpetually dashed hopes to create meaning,
the inability to recapture the past, and our own lost illusions
2ο μάθημα Τρίτη 3 Mαρτίου 2020
Merda d'artista, 1961 Piero Manzoni
ο προκλητικός Ιταλός είχε γράψει σε γράμμα στο φίλο του Ben Vautier
:
"αν ένας συλλέκτης θέλει κάτι προσωπικό από έναν καλλιτέχνη, τι πιο προσωπικό από τα ίδια του τα κόπρανα; "
ε λοιπόν το 2016, μια από τις περιβόητες κονσέρβες του πουλήθηκε σε δημοπρασία (Asta n. 385 Lotto n. 278 - esemplare numero 69) στο οίκο Il Ponte Casa d'Aste του Μιλάνου €275,000!!! https://www.ponteonline.com/en/auctions/lot-details/385-278/
Zone de Sensibilité Picturale Immatérielle 1959 ζώνη άυλης εικαστικής ευαισθησίας Yves Klein
περφόρμανς
The work involved the sale of documentation of ownership of empty space
(the Immaterial Zone), taking the form of a cheque, in exchange for gold;
if the buyer wished, the piece could then be completed in an elaborate
ritual in which the buyer would burn the cheque, and Klein would throw
half of the gold into the Seine.
The ritual would be performed in the presence of an art critic or
distinguished dealer, an art museum director and at least two witnesses. https://en.wikipedia.org/wiki/Zone_de_Sensibilit%C3%A9_Picturale_Immat%C3%A9rielle
για τα θέματα:
α) αυθεντικότητα του έργου τέχνης
β) χειρονομία του καλλιτέχνη
&
γ) τη σχέση με... την μπανάνα "Comedian"2019, του Maurizio Cattelan
δες το άρθρο
Before Maurizio Cattelan's Banana, There Was Yves Klein's Zone de Sensibilité Picturale Immatérielle
O Tim Steiner πούλησε το τατουάζ που του έφτιαξε ο Βέλγος καλλιτέχνης Wim Delvoye σε Γερμανό συλλέκτη τέχνης!
Όταν πεθάνει το δέρμα του θα μπει σε κάδρο...
Προς το παρόν εκθέτει την πλάτη του σε εκθέσεις.
'Die'
Tony Smith (1912 - 1980)
architectural designer, sculptor, visual artist
to die = πεθαίνω
die = ζάρι
die = καλούπι
model 1962, fabricated 1968
steel with oiled finish
overall: 182.9 x 182.9 x 182.9 cm (72 x 72 x 72 in.)
δηλαδή διαστάσεων 6 επί 6 επί 6 πόδια
(6 πόδια όμως είναι και το παραδοσιακό βάθος ... του τάφου!)
gross weight: 500 lb. = 227 kgr
επηρεασμός από τα βιώματά του;;;
Tony contracted tuberculosis around 1916, which lasted through much of elementary school.
In an effort to speed his recovery, protect his immune system, and
protect his siblings, his family constructed a one-room prefabricated
house in the backyard. He had a full-time nurse and had tutors to keep
up with his school work; he sporadically attended Sacred Heart
Elementary School in Newark. His medicine came in little boxes which he
used to form cardboard constructions.
"I used common, functional objects - such as a chair - and to the left
of the object would be a full-scale photograph of it and to the right of
the object would be a photostat of a definition of the object from the
dictionary. Everything you saw when you looked at the object had to be
the same that you saw in the photograph, so each time the work was
exhibited the new installation necessitated a new photograph. I liked
that the work itself was something other than simply what you saw. By
changing the location, the object, the photograph and still having it
remain the same work was very interesting. It meant you could have an art work which was that idea of an art work, and its formal components weren't important."
Shigeko Kubota
Vagina Painting, ζωγραφική αιδοίου Foster et al. 2013, σ. 496
performed during Perpetual Fluxfest, Cinematheque,
Because it also critiqued Jackson Pollock‘s action paintings, many labeled the performance as a feminist work of art.
However, Kubota disclosed she never saw herself as a “feminist.” In an interview with the Brooklyn Rail
in 2007, she told the paper,
“Male or female, art is art. People can
put me in the Feminist category all they want, but I didn’t think I can
make any real contribution other than my work as an artist.”
“When Attitudes Become Form” at Kunsthalle Bern, 1969
Όταν οι στάσεις γίνονται μορφή Foster et al. 2013, σ. 578
Armory Show, 69th Regiment Armory, New York City, 1913
“It makes me fear for the world,”
“Something must be wrong with an age which can put those things in a
gallery and call them art. The minds that produced them are fit subjects
for alienists and the canvases—I can’t call them pictures—should hang
in the curio room of an insane asylum.”
Armory Show, International Exhibition of Modern Art. The Cubist room,
Gallery 53 (northeast view), Art Institute of Chicago, March 24–April
16, 1913
J.F. Griswold, The Rude descending a staircase (Rush-Hour at the Subway). The New York Evening Sun, 20th March, 1913.
έτσι σατίρισε ο σκιτσογράφος τον πίνακα του Marcel Duchamp
Nude Descending a Staircase (No. 2), 1912
0,10 Exhibition 1915 petrograd:
A section of Suprematist works by Kazimir Malevich exhibited for the first time
το μαύρο τεράγωνο φιγουράρει στη γωνία των τοίχων σαν εικονοστάσι φορητός πίνακας... αλλά τίποτε να δεις!!!
Heartfield's Prussian Archangel
John Heartfield dressed apig in a Germany military uniformand hung
it from the ceiling during The First International Dada Fair in 1920.
It was not a huge hit with established authority. The 1920 Dada Fair was
also the last Dada fair
The First International Dada Fair, held in Berlin, June–August 1920
εκτός από ζωγραφικούς πίνακες που απευθύνονται στο μάτι, με ορολογία του Marcel Duchamp "ζωγραφική του αμφιβληστροειδούς",
υπάρχουν επίσης
οι (πρωτο-εννοιολογικές) πινακίδες
&
το κρεμασμένο "γλυπτό" - στρατιωτικός
ένα "rectified" readymade
"Since Courbet,
it's been believed that painting is addressed to the retina. That was
everyone's error. The retinal shudder!
Before, painting had other
functions:
it could be religious, philosophical, moral.
If I had the
chance to take an antiretinal attitude, it unfortunately hasn't changed
much; our whole century is completely retinal, except for the
Surrealists, who tried to go outside it somewhat. And still, they didn't
go so far!"
Installation view of First Papers of Surrealism exhibition,
showing Marcel Duchamp’s His Twine 1942
στερεί από το θεατή τη δυνατότητα να δει τα έργα!
ο επιμελητής κάνει τέχνη
Documenta 14 Athens Highlights
installations and performances by the artists Nevin Aladağ, Daniel Knorr, Joar Nango, Emeka Ogboh, Kettly Noël, Marie Cool Fabio Balducci, and I brahim Mahama. Filmed during the Preview days April 6/7, 2017.
τ
